Concept in definitie ABC

Bestuurshandeling met het karakter van een norm die wordt gedicteerd door de uitvoerende macht

Een besluit wordt een besluit genoemd dat voortkomt uit een Gezag ter zake bevoegd is die hun aangaat en die in de voorgeschreven vormen openbaar zal worden gemaakt.

Ook wel genoemd besluit wet, het is een soort van bestuurshandeling, doorgaans van de from Uitvoerende macht, die een regelgevende normatieve inhoud heeft waarvoor de rangorde hiërarchisch lager is dan de wetten.

Het decreet is een regel algemeen dat afkomstig is van een niet-wetgevende uitvoerende macht. Zoals we weten is de Wetgevende macht het lichaam dat door het ontwerp van de Grondwet Nacional is verantwoordelijk voor het maken van wetten. In sommige speciale situaties wordt de uitvoerende macht echter de bevoegdheid toegekend om wetten uit te vaardigen door middel van decreten. Alleen oorzaken die de noodzaak en urgentie van een zaak aantonen, machtigen de uitvoerende macht in dit opzicht, aangezien deze kwestie grondwettelijk wordt onderschreven.

Geïmplementeerd in gevallen van noodzaak en urgentie

De totstandkoming van wetten is een inherente procedure van de wetgevende macht en vereist altijd goedkeuring van het project in beide huizen waaruit het bestaat, dat van afgevaardigden en dat van senatoren, laag en hoog respectievelijk. Dan is het de uitvoerende macht die de bevoegdheid heeft om het uit te vaardigen of het veto uit te spreken. Het proces is niet onmiddellijk, zoals we zagen, het vereist behandeling in sessies in beide kamers waar het zal worden besproken, en zelfs na het debat en de goedkeuring moet het worden beoordeeld door een kamer speciaal. Deze context genereert dat vóór een noodsituatie de uitvoerende macht haar toevlucht moet nemen tot het decreet om een ​​norm uit te voeren, maar dit heeft natuurlijk het nadeel dat het een eenzijdige beslissing is die is genomen door het hoofd van de uitvoerende macht en die niet naar behoren is besproken door de vertegenwoordigers van het volk in het Congres.

Aan de andere kant moeten we zeggen dat in veel landen het beroep op het decreet op een terugkerende manier wordt gebruikt en dat grenst aan overmaat, dat wil zeggen veel presidenten maken gebruik van deze tool, zelfs zonder overtuigend de urgentie te bewijzen van de problemen die ze vaststellen door besluit.
Het is duidelijk dat het een tweesnijdend zwaard is, want bij het overgaan van de macht van de wetgevende macht, de uitvoerende macht, zou een soort van machtsmisbruik. Daarom is het zo belangrijk dat de besluiten worden herzien door de wetgevende macht.

Tijdens de militaire dictaturen die het optreden van de wetgevende macht verbood, werden decreten het meest gebruikt om wetten te maken over bepaalde kwesties.

Het gebruik van decreten in Argentinië

Ondertussen zijn er enkele variaties in de bovengenoemde hiërarchische zin, afhankelijk van het land in kwestie. Bijvoorbeeld in de Argentinië in het geval dat het vereist is door een noodsituatie, is het de Uitvoerende macht die door middel van decreten wetten zal regelen. Volgens de overeenkomstige jurisdictie is dit de uitvoerende macht, de gouverneur van een provincie of het hoofd van regering van de Autonome Stad op wie de afkondiging van de decreten zal vallen.

Evenzo, in het geval dat de wetgevende macht wegens een uitzonderlijke omstandigheid in reces of zonder activiteit is, kan de uitvoerende macht, via de zogenaamde Nood- en urgentiebesluit , kan wetgevende prerogatieven overnemen, die later door de wetgevende macht moeten worden bekrachtigd.

De DNU, zoals ze in Argentinië in de volksmond bekend staan, genieten de geldigheid en rechtskracht, ondanks het feit dat het de uitvoerende macht is die ze afkondigt. Een DNU moet worden gesanctioneerd met instemming van de ministers, dat wil zeggen dat zowel de stafchef als de ministers moeten deelnemen aan de oprichting ervan. Na het advies moet de stafchef voor de permanente tweekamercommissie van het Congres verschijnen om de resolutie van elk van de kamers af te wachten.
Als beide het verwerpen, verliest het besluit definitief zijn geldigheid.

Ondertussen, voor die reguliere administratieve handelingen die niet specifiek een Besluit zal worden geregeld door middel van resoluties, doorgaans uitgevaardigd door de ministeries of door een instelling staat.

Aan de andere kant heet het koninklijk besluit op het door de ministerraad goedgekeurde en vervolgens door de koning bekrachtigde decreet, dat in zekere zin de analoge vorm van wetsdecreet in parlementaire monarchieën blijkt te zijn.