Biografie van Miguel De Unamuno

MIGUEL DE UNAMUNO (1864-1936)
Miguel de Unamuno het zal ongetwijfeld - naast de klassiekers, waarvan het zijn volwassenheid en eeuwigheid heeft - een leidende plaats innemen in de Spaanse literatuur. Essayist, geleerde, criticus, romanschrijver, toneelschrijver, dichter, journalist, leraar, alles was en drukte een diepe stempel op alles.

Miguel de Unamuno nHij kwam in 1864 naar Bilbao en in die stad studeerde hij af van de middelbare school. Daarna studeerde hij filosofie en letteren in Madrid, waar hij een solide humanistische cultuur verwierf en een directe kennis van de Griekse en Latijnse klassiekers. Terug in Bilbao wijdde hij zich aan particulier onderwijs, tot 1891, het jaar waarin hij door competitie de leerstoel Grieks aan de Universiteit van Salamanca verkreeg.

Vanaf deze tijd zijn zijn lezingen en revolutionaire houdingen, die hem tot een van de meest invloedrijke liberale geesten ter wereld maakten. Spanje en later een van de meest gekwalificeerde waarden van de Universiteit van Salamanca, tot 1914, toen hij werd ontslagen vanwege zijn ideeën beleid. Zijn onenigheid en zijn voortdurende aanvallen op de monarchie leidden in 1924 tot zijn verbanning naar Fuerteventura [Canarische Eilanden), van waaruit hij wist te ontsnappen. Later vestigde hij zich in Hendaye (Frankrijk), naast de Spaanse grens. De republiek triomfeerde, de post van rector in Salamanca werd hersteld en hij werd bij een plechtige gelegenheid (1933) benoemd tot ereburger van de republiek. Hij stierf in Salamanca in 1936.

Miguel de UnamunoHij was vooral een denker, een filosoof in wie zijn overtuigingen van Spaans en Baskisch en het denken van filosofen vermengd waren! Europeanen die hij las en kende als weinig van zijn landgenoten.

Parades door de pagina's van zijn werk Over het tragische gevoel van het leven Descartes, Spinoza, Kant, Nietzsche, Kierkegaard en anderen meer dan ik zou zijn. lang opsommen. Natuurlijk ontbrak de stralende aanwezigheid van Socrates en Plato en de eeuwige wijsheid van de Bijbel niet.

Miguel de Unamuno gecultiveerd de roman van ideeën, met stijl en standpunten mu; persoonlijk. Echte verkenningen van de menselijke ziel, de romans van deze auteur hebben een psychologische en filosofische dichtheid die ze bij veel gelegenheden dichter bij het essay brengt.
Zijn belangrijkste romans zijn: Paz en la guerra, Amor y pedagogía Niebla, Abel Sánchez, La tía Tula, San Manuel bueno, martir en Tres novélai kopieën y un prologue.

Het essay was zijn favoriete genre, waarmee hij zijn grootste hoogte bereikte: hij schreef over cultuur, over werken en auteurs, filosofie, enz., altijd met originaliteit. Hij is een schrijver van ideeën, maar hij was nooit van plan om ze feiten aan de lezers te geven, integendeel, om ze op zo'n manier te gebruiken dat in de ziel van elk bracht de geestelijke oorlog voort, de innerlijke tranen die de authentieke volwassenheid, de ware vooruitgang voortbrengen intellectueel. Zijn werk, zelfs dat van de verbeelding - poëzie, theater, kort verhaal, roman - is altijd een geïncarneerd idee, een 'gedachtenavontuur', een pijnlijk graven in het rauwe vlees van het geweten. Zijn essaybundels: Around casticism; Het leven van Don Quichot en Sancho, waardevolle bijdrage aan de literatuur van Cervantes; De toekomst van Spanje; Brief met Ganivet; Van het tragische gevoel van het leven, zijn meesterwerk, vol filosofische gedachte en originaliteit; De pijn van het christendom, enz.; Ze zijn geschreven in schitterend proza ​​en altijd vol zeggingskracht.