Definitie van positief recht

De een van zijn takken en interpretaties de Rechtsaf het draagt ​​een impliciet rechtvaardigheidsideaal in zich. Op deze manier proberen de wetten het recht in menselijke relaties te herstellen. Op het gebied van rechtsfilosofie Er zijn twee tegengestelde opvattingen over de filosofische oorsprong van wetten: degenen die beweren dat wetten ontstaan ​​als gevolg van een ideaal concept van natuurlijk karakter van de menselijke rede of degenen die beweren dat er geen natuurlijke reden is die legitimeren van de wet de rechtvaardige dimensie van de wetten is eerder gebaseerd op de verschillende wetgevende organen.

De eerstgenoemden worden voorstanders van het natuurrecht of aanhangers van het natuurrecht genoemd en de laatstgenoemden zijn voorstanders of pleitbezorgers van het positieve recht. Op deze manier is positief recht het geheel van rechtsnormen gedicteerd door een Gezag bevoegde autoriteit die tot doel heeft het algemeen welzijn tot stand te brengen.

Natuurrecht versus positief recht

Volgens de natuurwet zijn er universele regels die de neiging hebben om rechtvaardigheid in de samenleving tot stand te brengen. Voor zover de mens een sociaal wezen is, moet zijn leven in de samenleving eerlijk zijn. Bijgevolg is het rechtvaardigheidsgevoel als ideaal van de menselijke rede het fundament van het recht. Op deze manier zijn de huidige wetten van het positieve of objectieve recht de concrete belichaming van het natuurrecht door middel van een reeks regels. Het natuurrecht bepaalt en stuurt dan ook de verschillende algemene richtlijnen die later in een wetgeving. Dus, een regel het zal eerlijk zijn als het voldoet aan de criteria van het natuurrecht.

Volgens de iuspositivistas is de bron van het recht niet een natuurlijk recht van universele aard, maar de wet zelf. Daarom richten degenen die deze visie verdedigen zich op de studie van het recht zoals het is en niet rekening houden met veronderstelde universele en onveranderlijke waarden, zoals gehandhaafd door de iusnaturalista's.

Desondanks sluiten de iuspositivistas andere mogelijke rechtsbronnen, zoals gewoonte of jurisprudentie, niet uit. Zowel gewoonte als jurisprudentie moeten echter altijd aan de wet worden onderworpen. Het is logisch dat de iuspositivistas van mening zijn dat de rechters getrouwe tolken van de wet moeten zijn.

Een conceptie van de westerse wereld

De visie van positief recht is gebaseerd op vier fundamentele stellingen:

1) de wet bestaat uitsluitend uit een reeks regels en alles wat niet in overeenstemming is met de wet is juridisch zinloos,

2) het is bedoeld om de veiligheid juridisch, dat wil zeggen de zekerheid van voorkennis over wat de wet is, zodat het mogelijk is de gevolgen ervan te voorzien,

3) de wet is een mensenwerk en een strikt conventioneel sociaal feit van elk historisch tijdperk en mag niet afhangen van enig waardeoordeel dat universeel en permanent is en

4) wet en Moreel zijn onafhankelijke werkelijkheden, dus een wet is niet legitiem omdat het een ethische positie uitdrukt, maar omdat het is gemaakt door een instelling bekwaam.

Foto's: Fotolia - Pongmoji / Andrey Burmakin