Definitie van de wet van Faraday

De wet de Faraday brengt twee wetenschapsgebieden met elkaar in verband, de elektriciteit en de magnetisme. In die zin bevestigt de wet dat de Spanning geïnduceerd is gelijk aan de variatie in de tijd van een magnetisch veld. Met andere woorden, de elektromotorische kracht is gelijk aan de variatie van magnetische flux na verloop van tijd.

De werking van een elektromotor begrijpen volgens de wet van Faraday

Als we een magneet hebben met twee gedifferentieerde polen, produceren ze een magnetisch veld. Wanneer de magneet in een spoel wordt geïntroduceerd, produceert de variatie van de magnetische flux in de tijd een bepaalde spanning, maar als de magneet uit de buurt van de spoel wordt gehouden, verandert de alteration Spanning. Dit fenomeen kan worden verklaard uit de wet van Faraday, omdat een magnetische verandering die in de tijd varieert, een spanning produceert. Dit principe verklaart op zijn beurt de functioneren van de elektromagnetische inductie die plaatsvindt in een motor.

Hoe kwam de wet van Faraday tot stand?

In 1820 toonde de Deense wetenschapper Hans Christian Oersted aan dat elektrische stroom verander de naald van een kompas. Op basis van deze ontdekking dacht Michael Faraday dat als een stroom een ​​magnetisch veld kan veranderen, dit betekende dat een magnetisch veld ook een elektrische stroom kon opwekken.

Meer dan tien jaar probeerde Faraday zijn hypothese Aanvankelijk en uiteindelijk deed hij dat door een magneet door het inwendige van een solenoïde te leiden, die verbonden was met een galvanometer.

Hij merkte op dat door de magneet snel te bewegen ook de naald van de galvanometer bewoog. Dit experiment resulteerde parallel in een dubbele technologische vooruitgang: de ontwikkeling van generatoren en elektromotoren.

andere bijdragen

Deze Britse wetenschapper wordt erkend als een van de grote wetenschappers van de 19e eeuw. Naast de wet waarin de relatie tussen elektriciteit en magnetisme tot uitdrukking komt, heeft hij ook andere relevante bijdragen geleverd. Hij ontwikkelde een methode waarmee sommige gassen vloeibaar kunnen worden als ze aan een bepaalde druk worden blootgesteld. Aan de andere kant promootte hij de organische chemie, aangezien hij de ontdekker was van een nieuwe verbinding, benzeen. Hij leverde belangrijke bijdragen aan de verdere ontwikkeling van de elektromagnetische lichttheorie (Faraday merkte op dat een magnetisch veld een lichtstraal kan veranderen).

Ten slotte formuleerde hij de wetten van elektrolyse, die de relatie tussen chemische processen en elektriciteit bepalen.

Michael Faraday was geen theoretische wetenschapper zoals zoveel anderen, aangezien hij zijn hele leven lezingen en conferenties gaf om wetenschap onder de jongsten te verspreiden. Zijn interventies stonden bekend als "Friday Evening Discourses" (gesprekken op vrijdagmiddag).

Fotolia-foto's: Kmls / Archivaris