Gewapende Vrede (1870-1914)

Tussen 1870 en 1914 was er in Europa een periode zonder grote oorlogsconflicten, maar diep van binnen was er een permanente spanning tussen de grootmachten. Voor deze reden, hebben historici dit stadium bedacht met een suggestieve term, vrede marine.

In de periode van de gewapende vrede is de spilfiguur de Duitse bondskanselier Bismarck

Tegen 1870 had het Pruisische leger de Franse troepen volledig verslagen in de Frans-Pruisische oorlog en Frankrijk werd gedwongen zijn gebieden als Elzas en Lotharingen af ​​te staan. Het eerste gevolg van deze episode was de ontmanteling van de wereldorde die in de Congres Wenen, 1815.

Kanselier Otto Von Bismarck stichtte het Duitse Rijk in 1871 en begon zijn plan uit te werken om zijn land een macht wereld. Om zijn doel te bereiken, lanceerde Bismarck een dubbel strategie: isoleer Frankrijk op internationaal niveau zodat het zich niet kan verenigen met andere mogendheden (vooral Groot-Brittannië, Rusland en het Oostenrijks-Hongaarse rijk) en tegelijkertijd af te zien van koloniale expansie om de Brits.

Terwijl de Duitsers dit activeren politiek, richten de Fransen zich op het uitbreiden van hun koloniale rijk in Afrika en Azië en op deze manier rivalen van de Britten worden, omdat ze ook ambities hadden expansionisten.

De plannen van Bismarck lopen mis en er begint een periode van spanning die zou leiden tot de Eerste Wereldoorlog

Bismarcks bedoelingen begonnen te verzwakken toen twee van zijn bondgenoten (Rusland en het Oostenrijks-Hongaarse rijk) de controle probeerden te krijgen over de gebied van de Balkan ten koste van het Ottomaanse Rijk. Op deze manier versloegen de Russen in 1878 militair de Ottomaanse Turken en controleerden ze uiteindelijk het grondgebied van Bulgarije. Dit zet in Gevaar Europese stabiliteit en na een conferentie in Berlijn wordt druk uitgeoefend op Rusland om afstand te doen van zijn belangen in de Balkan.

Bismarck articuleert nieuwe strategieën en bondgenoten met het Oostenrijks-Hongaarse rijk en met Italië. Duitsland en Rusland komen in het geheim een ​​samenwerkingsakkoord overeen ondanks het feit dat ze officieel mogendheden zijn met tegengestelde belangen.

Het door Bismarck gepromoot systeem van evenwichten krijgt een wending met de nieuwe Duitse vorst Willem II. In 1890 kwam Willem II aan de macht, ontsloeg Bismarck als kanselier en sprak zijn wens uit om van Duitsland een imperium te maken, net als Groot-Brittannië en Frankrijk.

Een van de eerste maatregelen die hij neemt, is het verbreken van de geheime alliantie met de Russen, die uiteindelijk een bondgenootschap sluiten met de Fransen omdat beide volkeren hun angst voor een sterk Duitsland delen.

De Duitsers begonnen een machtige vloot op te bouwen om hun koloniale heerschappij uit te breiden en logischerwijs reageerden de Britten en sloten zich aan bij de Fransen om de imperialisme Duitse.

Als gevolg van al deze bewegingen en allianties ontstaan ​​er in Europa twee assen: die van Duitsland, het Oostenrijks-Hongaarse rijk en Italië tegen een blok gevormd door Groot-Brittannië, Frankrijk en Rusland. Dit gespannen en krampachtige panorama was de preambule van de Eerste Wereldoorlog die in 1914 begon.

Foto: Fotolia - Friedberg