Kenmerken van de adolescentie

De adolescentie is een exclusieve fase in de mens, waarin grote aspecten van hun ontwikkeling als toekomstige volwassene worden afgebakend.

Het woord en het begrip adolescentie zijn afgeleid van het woord pijn dat de overgang direct weergeeft tussen kindertijd en volwassenheid en een directe toespeling op de reeks problemen die zich hierbij voordoen periode.

Er zijn een reeks fysieke en mentale veranderingen, de fysieke en seksuele ontwikkeling die puberteit wordt genoemd.

Belangrijkste aspecten en kenmerken van de adolescentie:

De adolescentie begint rond de leeftijd van 10 of 14 jaar, dit varieert altijd in individuele knollen en culmineert rond de leeftijd van 17 of 23 jaar. dit is altijd gerelateerd aan het type fysieke en mentale ontwikkeling en de familiecultuur die hij in zijn jeugd heeft ontvangen en de omgeving die ga eromheen.

Hier begint de ontwikkeling (soms vroegrijp) van de geslachtskenmerken; Deze veranderingen gaan gepaard met nieuwe ervaringen en een obsessief karakter om te experimenteren.

In deze periode maken seksuele, fysieke en mentale veranderingen hem tot een zeer vatbaar persoon, suggestief dat met enig gemak kan worden gemanipuleerd, waarbij dit wordt beperkt tot cultuur en onderwijs jij ontvangt. Deze gevoeligheid maakt hem erg vatbaar voor drugsverslaving en sociale conflicten.

Hij heeft ook een onbewuste behoefte om ergens bij te horen, wat hem ertoe brengt om te gaan met mensen van hetzelfde sociaal-culturele niveau en van dezelfde leeftijdscategorie, en ook in staat is om een directe voorliefde ontwikkelen voor personages, artiesten en idolen die hij obsessief en geïdealiseerd kan volgen en een gevoel van imitatie ontwikkelen dat hem ertoe brengt zijn afgoden.

Hun behoefte om zich in de wereld van volwassenen te wagen, hun gevoel van vrijheid en hun ontremming en uitdaging aan de autoriteiten, het kan ertoe leiden dat hij zich op terreinen begeeft zoals muziekgroepen, sekten, sociale stammen, enz., waar hij zich volledig voelt geïdentificeerd.

Over het algemeen wordt deze periode erkend voor het verwerven en behouden van een interne woede die zonder duidelijke oorzaak tot een opstand leidt.