Concept in definitie ABC

Een spiel is een typisch lange, saaie en ongelegen soort spraak. Daarom wordt dit woord op een duidelijk pejoratieve toon gebruikt. Op deze manier, als iemand verwijst naar de woorden van een ander en bevestigt "wat een verhaal heeft hij me verteld!" geeft aan dat het een interventie erg vervelend en oninteressant.

Door een toespraak als een spiel te kwalificeren, bevestigt u op de een of andere manier dat de spreker de niet heeft gebruikt taal, aangezien het voorspelbaar was dat het de bedoeling was om de gesprekspartner te interesseren, maar in werkelijkheid heeft het effect bereikt tegengesteld.

in taal spreektaal een spiel zou een rol, een preek, een rammelaar, een zweep of een giller zijn. Het is de moeite waard eraan te denken dat naar iemand luisteren aangenaam kan zijn en leerzaam of juist iets zwaars en slaapverwekkends.

De oorsprong van de term

Perorata komt van het Latijnse woord perorare, wat ontmaskeren of uitleggen betekent. In de klassieke traditie was de peroratio het sluitstuk van een toespraak, meestal een politieke of juridische interventie. Het was duidelijk dat de peroratio het meest briljante deel van de toespraak moest zijn, omdat de spreker daarin briljant moest zijn om zijn gesprekspartners te overtuigen. Op deze manier is het gebruik van spiel als denigrerende term niets meer dan een ironische manier om saaie en weinig prikkelende toespraken aan te duiden.

De peroratio in de klassieke wereld

De Romeinse beschaving nam een ​​interesse in taal over uit de klassieke Griekse cultuur. De Romeinen begrepen dat het nodig was om de mechanismen van communicatie, omdat het op deze manier mogelijk was om succes te behalen in de activiteit politiek of literair. De discipline die de technieken van uitdrukking het was retoriek en binnen de retoriek werden vooral toespraken geanalyseerd, omdat het daardoor mogelijk was om overtuigend te zijn en succes te behalen.

In deze regel wordt, volgens de benaderingen van de retorica, een toespraak verdeeld in vier delen: het exordium of de presentatie van de zaak, de vertelling of expositie van het onderwerp, de argumentatio of reeks argumenten die het discours ondersteunen en, ten slotte, de peroratio, die de conclusie En het is het moment van de toespraak waarin de spreker zo briljant en welsprekend mogelijk moet zijn.

Met de peroratio heeft de spreker de ambitie om iemand te overtuigen, of het nu een rechter of een publiek is

De peroratio moest rationeel effectief zijn en tegelijkertijd een emotionele component hebben, omdat het op deze manier gemakkelijker was om de acceptatie van de luisteraar uit te lokken.

Het zou niet juist zijn om peroratio te beschouwen als een zaak van het verleden, aangezien we vandaag de dag retoriek blijven gebruiken voor dezelfde doeleinden als tweeduizend jaar geleden.

Foto's: iStock - baona / AzmanL