Goudlokje verhaal

Het verhaal van Goudlokje en de drie beren

Er was eens, in een Woud afstandelijk en vredig, een huis waarin een familie van beren van verschillende grootte leefde: papa beer was de grootste, mama beer was medium en de beer was de kleinste van de drie. Ieder had in zijn huis een bed dat geschikt was voor zijn grootte, evenals een bord dat geschikt was voor zijn grootte en een stoel om aan tafel te zitten, geschikt voor de grootte van elk.

Op een ochtend, nadat ze was opgestaan, maakte Mama Beer een heerlijk ontbijt dat ze op alle drie de borden serveerde en haar familie naar de tafel riep. Maar zodra ze gingen zitten, realiseerden ze zich dat het eten te heet was, ze zouden hun snuiten verbranden als ze probeerden het op te eten!

- We kunnen het beter laten afkoelen. Papa Beer aangekondigd.

- Wat als we in de tussentijd gaan wandelen? Zei mama Beer.

- Een wandeling, ja! riep de beer meteen uit.

En zonder nog een woord te zeggen, zetten de beren hun ontbijt op tafel en gingen wandelen in het bos.

Terwijl de familie aan het wandelen was, stuitte een meisje op haar huis: een meisje met zo geel haar dat ze bekend stond als "Goudlokje". Hij kwam uit het dorp aan de andere kant van het bos, omdat zijn moeder hem had gevraagd wat fruit te plukken voor het avondeten. En omdat ze een rusteloos kind was, had ze te veel gelopen, dus ze was hongerig en moe toen ze besloot het berenhuis binnen te gaan.

Het eerste wat Goudlokje deed, was kijken of er iemand in het huis was, maar hij vond het helemaal leeg. Hij liep tussen de bedden door naar de keuken, en daar vond hij het ontbijt geserveerd in drie containers van verschillende grootte: een grote, een middelgrote en een kleine. Geleid door haar maag klom ze op de grote stoel voor het grootste bord en doopte de lepel in het eten.

- Oh! riep hij uit.'Dit eten is erg heet!'

Hij sprong terug op de grond en klom met minder moeite naar de middelgrote stoel ernaast. Weer doopte hij de lepel in het eten en stopte een portie in zijn mond.

- Oh! riep hij uit.'Dit eten is te koud!'

Hij stapte weer uit en deze keer koos hij voor het stoeltje en het derde bord eten, dat bij de temperatuur- correct. Dus, zonder verder oponthoud, at hij de inhoud van het bord op zonder een beetje te verlaten. Direct na het eten bezweek de kleine stoel onder haar gewicht en brak een been, waardoor ze met haar rug op de grond viel.

Na die maaltijd voelde Goudlokje zich erg slaperig, dus verliet hij de keuken en ging terug naar de bedden. Hij klom eerst op het grootste bed, maar vond het erg moeilijk.

- Wat een hard bed! riep ze uit.'Je kunt maar beter het middelgroot bed proberen!'

En dat deed hij meteen, maar vond het in dit geval erg zacht, zo erg dat het leek alsof hij erin zou wegzakken en er nooit meer uit zou kunnen komen.

- Wat een zacht bed! Hij zei opnieuw: 'Ik hoop dat het kleine bed beter is!'

Ze verschoonde het bed weer en deze keer vond ze het zo perfect dat het niet lang duurde voordat ze in slaap viel.

Kort daarna keerde de berenfamilie terug van hun wandeling. Ze hadden zo'n honger dat ze meteen naar de keuken gingen, en toen ze aankwamen, realiseerden ze zich dat er iets vreemds in hun huis was gebeurd.

- Wat is dit? Papa Beer gromde.'Iemand roert in mijn eten!'

- Ook van mij! riep Mama Beer uit.'En ze zaten in mijn stoel!'

- Nou, ze hebben alles van mij opgegeten! Schreeuwde de beer, op het punt van huilen.'En bovendien hebben ze mijn stoel in stukken gebroken!'

Toen kwamen de beren de keuken uit, vastbesloten om de indringer te vinden waar hij was.

- Wat is dit? Papa Beer brulde weer.'Er is iemand in mijn bed geweest!'

- Ook van mij! Mama Beer toegevoegd. "Wie zou het kunnen zijn en waar zou het kunnen zijn?"

Toen hoorden ze het stemmetje van de kleine beer, die hen in het geheim riep. In zijn bed vonden ze Goudlokje, diep in slaap. Het meisje, dat zich geobserveerd voelde, schrok wakker en bevond zich onder de blik van de drie boze beren.

- Pardon, heren beren, dat u me in uw huis hebt gestopt! Het kleine meisje probeerde het uit te leggen.'Maar ik had zo'n honger en was zo moe dat ik het niet kon verdragen.'

Maar de beren konden haar natuurlijk niet begrijpen. Dus, uit angst voor haar lot, begon Goudlokje te huilen en ze huilde zo veel dat de beren medelijden met haar kregen, haar vergezelden terug naar het bos en haar op weg naar het dorp zetten. Die middag keerde Goudlokje terug naar haar moeder, badend in tranen en zonder de vruchten die haar waren toevertrouwd, maar met een Geleerde les: de dingen van anderen worden gerespecteerd, omdat hun eigenaren misschien niet zo begripvol zijn als deze familie van beren.

Wat je moet weten over het verhaal van Goudlokje

Het verhaal van Goudlokje en de drie beren is een Angelsaksisch, mogelijk Schots, volksverhaal dat in het boek werd onthuld De dokter door Robert Southey, gepubliceerd in 1837, onder de titel Het verhaal van de drie beren ( "Het verhaal van de drie beren"). Deze versie van het verhaal is de eerste die gedrukt is, gecomponeerd in verzen gerijmd, en diende in latere jaren als inspiratiebron voor tal van versies die in het VK werden gepubliceerd.

Oorspronkelijk ging het verhaal over het binnendringen van een vos in het huis van drie jonge beren. In latere versies werd de indringer een onaangename oude vrouw, door haar eigen familie het bos in gedreven. Later kwam de hoofdrol van Goudlokje naar voren in de versie van het verhaal van Joseph Cundall uit 1849. In het laatste geval werden de beren ook omgevormd tot een familie (papabeer, mamabeer en welp), waardoor het verhaal een familieverhaal werd.

De beroemdste versie van het verhaal van de drie beren was echter de animatiefilm uit 1936 van Walt Disney Studios: een korte film die deel uitmaakte van de "Silly Symphonies" ("gekke symfonieën”) Dat deze studie produceerde tussen 1929 en 1939.

Referenties:

• "Vertelling" in Wikipedia.
• "Goudlokje en de drie beren" in Wikipedia.
• "Klassiek verhaal: Goudlokje" in com.
• "Goudlokje" in de Nationaal curriculum (Chili).
• Goudlokje en de drie beren "in" British Council Kids.

Wat is een verhaal?

EEN verhaal is een kort verhaal, met weinig karakters en met een enkele plot die kan worden gebaseerd op echte of fictieve gebeurtenissen. Het zijn verhalende teksten met een argument relatief eenvoudig, waarbij de personages deelnemen aan één centrale actie. Ook zijn de plaatsen beperkt: de gebeurtenissen vinden meestal op niet meer dan één of twee plekken plaats. Ze worden gekenmerkt door de aanwezigheid van a verteller en voor het hebben van een inleiding, een middenstuk en een ontknoping.

Volgen met: