Voorbeelden van eerste levensnoodzakelijke goederen

Op economie, is genaamd essentiële goederen of essentiële goederen naar die producten en Diensten die essentieel zijn voor het voortbestaan ​​van mensen of voor de minimale uitvoering van de productieve activiteit, waarvoor hun vraag het neemt niet af, zelfs niet in tijden van crisis. Bijvoorbeeld: elektriciteit, vlees, kleding.

Eerstebehoeftegoederen zijn een soort normale goederen (dat wil zeggen, ze voldoen aan de normale wet van de vraag), dat wil zeggen goederen waarvan de vraag toeneemt naarmate het inkomen van de consument ook toeneemt. klant, hoewel het in dit geval toeneemt op een manier die niet evenredig is met het inkomen, dat wil zeggen, hoe meer inkomen iemand heeft, hoe meer basisgoederen die u kunt kopen, maar uw behoefte eraan neemt af, en dat geldt ook voor de hoeveelheid die u koopt. consumeren. Dit fenomeen staat in de economie bekend als de wet van Engel.

Bijvoorbeeld: mensen met een vleesetend dieet moeten altijd vlees kopen, maar mensen met een lager inkomen kopen slechts enkele stukken vlees fundamenteel, terwijl mensen met hogere inkomens verschillende soorten vlees kunnen kopen of zelfs andere opties kunnen vervangen, dus dat de vraag naar vlees in de rijke klassen kan toenemen, maar slechts tot op zekere hoogte, aangezien de basisbehoeften worden gedekt door vooraf.

Daarentegen worden essentiële goederen onderscheiden van luxe goederen: de eerste worden als essentieel voor het leven beschouwd en moeten daarom worden voor iedereen beschikbaar zijn, terwijl de laatste voortreffelijke goederen zijn die niet essentieel zijn om te leven, zodat hun vraag afhangt van wie dat kan betalen.

In de eerste levensbehoeften wordt voor het grootste deel voorzien door openbare infrastructuur of door Bedrijf wiens werk sterk wordt gecoördineerd met de staat. Om deze reden kunnen veel van zijn producten subsidies, prijscontroles of andere mechanismen hebben die universele toegang tot goederen garanderen.

Voorbeelden van essentiële goederen

Het is belangrijk op te merken dat de overweging van een goed als essentieel kan afhangen van de wetten en overwegingen van de staat, zodat ze niet altijd hetzelfde zijn van het ene land tot het andere. Het is zelfs mogelijk dat een overheid in het licht van een onverwachte of noodsituatie de lijst van goederen die als essentiële goederen worden beschouwd, vergroot of verkleint.

Grofweg zijn de volgende voorbeelden van essentiële goederen:

1. basisdiensten: o.a. elektriciteit, watervoorziening, riolering, gasvoorziening, telefoon- en internetservice.
2. Basisbronnen van dierlijke eiwitten: vlees, varkensvlees en kip, voornamelijk, hoewel normaal gesproken de delen en variëteiten als standaard of basis worden beschouwd.
3. Massaconsument verwerkte voedingsmiddelen: rijst, pasta, meel, brood, gewone kazen en andere producten die continu en overvloedig aanwezig zijn in de voeding van mensen.
4. gewone kleding: kledingstukken die niet afkomstig zijn van luxe merken of ontwerpers, maar die algemeen en massaal toegankelijk zijn.
5. babyvoedsel: compotes, melk en andere voedingsproducten bestemd voor kinderen (zoals melkvervangers).
6. Basisbenodigdheden om te koken: zoals bakolie, azijn, zout, suiker, eieren, onder anderen.

Referenties:

• "Eerste noodzaak goederen" in Wikipedia.
• "Product van de eerste behoefte" in de Panhispanic Dictionary of Legal Spanish van de Koninklijke Spaanse Academie.
• "Basisbenodigdheden" in Uitbreiding.

Volgen met: