Belang van het gewapend conflict in Colombia

Het is de interne confrontatie die sinds de jaren zestig tot heden in Colombia plaatsvindt tussen verschillende actoren in het leven van het land: de staat, de paramilitaire krachten aangemoedigd en ondersteund door vele regeringen, de guerrillastrijders, extreemrechtse en linkse groeperingen, drugskartels en criminele bendes van diverse uittreksels.

Een interne oorlog die het land vertraagde en het democratisch bestuur in gevaar bracht

Het had desastreuze gevolgen voor de economische ontwikkeling van het land en bood veel kansen brengt de politieke stabiliteit en sociale harmonie, die essentieel zijn voor een natie, ernstig in gevaar voortgang.

Het viel ook de instellingen van het land aan, die natuurlijk verzwakt waren, om nog maar te zwijgen van de migratie gedwongen van een groot deel van de bevolking Colombiaan die minder gewelddadige bestemmingen zocht om te wonen.

En op economisch vlak wist het hoe het het economisch potentieel van het land moest afremmen, aangezien investeringen op de vlucht sloegen voor een omvangrijk conflict dat gekenmerkt werd door geweld.

Hij promootte de geboorte van de gewelddadige guerrilla

Het veroorzaakte een bodemloze kloof tussen de conflicterende sectoren, die zich ontwikkelde op het gebied van de dialectiek en ook op straat, met man-tegen-man gewapende geschillen, aanslagen, ontvoeringen, bombardementen, die het leven hebben gekost aan duizenden en duizenden betrokken Colombianen in eerste persoon bij de gewelddaden, maar ook aan de burgerbevolking, die aanwezig was als een ongelukkige toeschouwer van gezegd conflict.

Het moedigde de geboorte en bekendheid aan van guerrillagroepen die erg populair zouden worden, zelfs buiten Colombia, zoals: Krijgsmacht Revolutionairen van Colombia (FARC), het Nationale Bevrijdingsleger (ELN), Beweging 19 april (M-19) en Popular Liberation Army (EPL).

Een gevecht om de landen te domineren

Meerdere oorzaken stimuleerden het conflict dat tien jaar na decennium escaleerde met veel fysiek geweld, hoewel de strijd om land als de belangrijkste oorzaak wordt genoemd.

Waaraan we kunnen toevoegen: de virulente politieke confrontatie tussen liberalen en conservatieven, constitutionele zwakte en de democratische onvolwassenheid van het land, en de sociale ongelijkheid die leidde tot de geboorte van gewelddadige opstandelingen.

Drugskartels voegden meer drama toe aan het conflict

In de jaren tachtig bereikte het een van zijn meest kritieke momenten toen de guerrilla's verschillende regio's veroverden door middel van intimidatie en geweld. en door de opkomst van drugskartels die een ongekende macht kregen (Cali en Medellín), en die de groepen zelfs financierden opstandelingen.

Ontvoering was ongetwijfeld het middel dat de guerrillastrijders het meest gebruikten om politici, journalisten en drugshandelaren aan hun wil te onderwerpen.

21e eeuw: inzet voor dialoog voor vrede

Het nieuwe millennium bracht rust, niet alleen omdat de guerrillastrijders begonnen te verzwakken door het verlies van hun leiders, iets wat ook met drugskartels gebeurde, zoals Medellín, met de moord op hun sterke man Pablo escobar.

En we moeten ook zeggen dat vanuit de staat zelf, onder druk van burgers die het al beu waren om tussen gewelddadige mensen te leven, zich elke keer dialogen begonnen te ontwikkelen steviger en vruchtbaarder met de guerrillastrijders, om voor eens en voor altijd een einde te maken aan dit lange conflict en eindelijk vrede te brengen aan de burgers Colombianen.

Het nemen van bewustzijn Wat betreft het feit dat volharden in een dergelijke realiteit een eeuwige veroordeling voor groei was, het was ook de sleutel in de geest van vrede.

Fotolia kunst: Iguanasbeer