Belang van de Caracazo (Venezuela)

Bekend als een van de belangrijkste evenementen van de afgelopen 40 jaar in Venezuela, was de Caracazo een historische gebeurtenis die plaatsvond in 1989 tegen economische en sociale maatregelen van de toenmalige president van Venezuela, Carlos Andrés Perez. Deze gebeurtenis werd gekenmerkt door een aanhoudende economische crisis die leidde tot ernstige sociale conflicten, protesten en demonstraties tegen de regering en haar leden.

Achtergrond van een gebeurtenis die de Venezolaanse geschiedenis zou veranderen

Behorend tot de politieke partij Acción Democrática (met een nationalistische en centrumlinkse tendens), Carlos Andrés Pérez trad in 1974 toe tot de regering van Venezuela onder de belofte een soeverein land en leider op te bouwen in de regio. In korte tijd zet hij echter een economische machine op om alleen rijkdom te genereren door de verkoop van vaten Aardolie in plaats van te diversifiëren en de zwakke Venezolaanse economie complexer te maken.

Deze president wordt tijdens zijn eerste presidentschap aangeklaagd wegens corruptieschandalen in verband met de illegale verkoop van olie en illegale verrijking. Aan de andere kant opende het de markt en maakte het de economie vrij voor de internationale markt, wat een grote klap was voor de jonge en zwakke industriële sectoren. Tegelijkertijd specialiseerde hij zich in de privatisering van voormalige overheidsbedrijven, wat tijd in Latijns-Amerika als we er rekening mee houden dat Venezuela niet het enige land was dat dit doormaakte proces. Aan het begin van zijn tweede presidentschap leidde dit alles tot groeiende sociale onrust en onvrede over wat wordt beschouwd als een bolwerk van corruptie.

De gebeurtenissen van de Caracazo en de reden voor de historische relevantie ervan

De reeks demonstraties en protesten die vooral in de stad Caracas tussen februari en maart 1989, kort na de start van het tweede presidentschap van Andrés Perez. Zoals vaak gebeurt bij protesten van boze en hongerige mensen, namen de antiregeringsdemonstraties voornamelijk de vorm aan van een stad nabij Caracas, Guarenas, waar een groot aantal plunderingen en inbraken werden geregistreerd door sectoren die op zoek waren naar voedsel en middelen om bestaan.

Al snel verplaatste de golf van geweld zich naar de hoofdstad en in korte tijd alle Diensten Ze werden vastgehouden uit angst voor ordegebrek. De regering maakte misbruik van de door het volk ingestelde anarchie om troepen naar de grote steden te sturen en protestpogingen te onderdrukken.

De repressie was hard en hoewel er geen nauwkeurige gegevens zijn, stierven naar schatting bijna 300 mensen als gevolg van deze gebeurtenissen. mensen. Kort nadat het leek alsof de regering de situatie onder controle had, kreeg de regering te maken met een diepe situatie van instabiliteit beleid evenals gebrek aan vertrouwen van externe investeerders. Uiteindelijk wist Andrés Pérez de slijtage te boven te komen en droeg hij vier jaar later, in 1993, de macht over.

Afbeeldingen: Fotolia. Drik-FGB