Belang van privébezit

De belang van privébezit ligt in de zijne symboliek als een van de eersten mensenrechten. Een ruime definitie van het begrip privé-eigendom impliceert dus in feite het onbetwiste recht van natuurlijke of rechtspersonen om voor op wettige wijze onroerend goed behouden, controleren, vervreemden en als erfenis nalaten aan andere personen (roerende voorwerpen, financieel kapitaal, land, onroerend goed of anderen).

Door de geschiedenis heen is het gedifferentieerd Eigen terrein van het zogenaamde "publieke eigendom" als tegenhanger, met betrekking tot de goederen die rechtstreeks door de Staat (federaal, gewestelijk of gemeentelijk), de gemeenschap of de overheid, zonder concrete actie van individuen of bedrijven.

De weerslag van begrip privé-eigendom heeft de creatie van verschillende economische modellen gemotiveerd, waarin dit idee wordt overwogen of geëlimineerd om aanleiding te geven tot de bouw van een systeem. Enerzijds vormt het kapitalisme een model waarin privébezit de hoeksteen vormt, gezien de investeringen daarvan goederen zouden de creatie van bronnen van werk motiveren, terwijl tegelijkertijd inkomsten worden verkregen uit het opstarten van het bovengenoemde landgoed. Het systeem is ontstaan ​​als verzet tegen het despotisme van de oude monarchieën en ging gepaard met de opkomst van tal van bijbehorende rechten, verankerd in de

Grondwet van verschillende naties en in veel van de fundamentele wetten van de meeste westerse naties.

Als antithese wordt het marxistische model beschreven, waarin privé-eigendom wordt beschouwd als een obstakel voor de materiële groei van de samenleving, daarom vechten ze voor hun eliminatie met de overdracht van alle activa aan de reikwijdte van de administratie van de staat. Hoewel het wordt gekenmerkt door verschillende nuances, is dit systeem niet effectief geweest in de verschillende landen waar het werd toegepast.

Aan de andere kant, de Eigen terrein het is in verband gebracht met andere individuele vrijheden, zoals de mogelijkheid om handel te drijven, te leren, les te geven, zich over het nationale grondgebied te verplaatsen en vrijheid van godsdienst uit te oefenen. Daarom is het moeilijk om het concept van privé-eigendom los te koppelen van de definitie van democratie of een republikeinse regeringsstructuur.