Belang van werkwoorden

Elk type woord heeft een specifieke functie. Als we ons concentreren op werkwoorden, stellen ze ons in staat om acties of te communiceren gevoelens. Tegelijkertijd zijn het bijzondere woorden, omdat ze de mogelijkheid hebben om uitgebreide informatie op te nemen.

Wat probeert het uit te drukken?

Om alles te weten wat het manifesteert, is het noodzakelijk om het te kennen kenmerken voornaamst. Elke werkwoordsvorm drukt dus een getal, een persoon, een tijd en een stemming uit.

Wat betreft het nummer, net als de zelfstandige naamwoorden of de bijvoeglijke naamwoordenZe kunnen enkelvoud of meervoud zijn. Ze zijn in het enkelvoud wanneer de actie wordt uitgevoerd door een enkele persoon (bijvoorbeeld ik ren of hij werkt) en ze staan ​​in het meervoud wanneer de handeling door meer dan één persoon wordt uitgevoerd (we bestuderen of zij ze spelen).

Werkwoorden kunnen in drie verschillende personen worden uitgedrukt: de eerste, de tweede en de derde (de eerste is degene die spreekt of handelt en kan ik of wij-als, de tweede verwijst naar één gesprekspartner of meerdere en dat kan jij zijn, jij-als en de derde verwijst naar iemand anders en dat kan hij/zij zijn of zij). In sommige gevallen zijn er werkwoordsvormen die geen personen hebben en er geen voornaamwoord voor kan worden geplaatst. persoonlijk (in dit geval zijn het de niet-persoonlijke vormen van het werkwoord, dat zijn de infinitief, het gerundium en de deelwoord).

Aan de andere kant drukt elk werkwoord de tijd uit waarin de actie plaatsvindt. De drie hoofdtijden zijn: verleden tijd of preterite, heden en toekomst. De vormen in het verleden verwijzen naar iets dat al is gebeurd, die in het heden geven aan dat er iets is gebeurt op dat moment en degenen die in de toekomst zijn, communiceren wat nog niet is gebeurd. gebeurd.

Werkwoorden zijn er in drie verschillende stemmingen: indicatief, conjunctief en imperatief.

Met elk van deze modi worden verschillende acties uitgedrukt. Met de indicatief communiceren we acties die echt gebeuren (als ik zeg vaak tekenen, zeg ik iets dat echt gebeurt). Met de aanvoegende wijs drukken we een soort twijfel of mogelijkheid uit (het is bijvoorbeeld mogelijk dat ik een frisdrank drink). Bij de gebiedende wijs worden bevelen gegeven (leg bijvoorbeeld je handen op tafel).

Het gebruik van de aanvoegende wijs is vooral moeilijk voor degenen die Spaans studeren.

Als ik zeg "als het spel voorbij is, kunnen we gaan eten", eindigt de werkwoordsvorm in de conjunctief tegenwoordige tijd, omdat het niet iets zegt dat echt gaat gebeuren, maar iets dat mogelijk is. Op deze manier wordt de tegenwoordige aanvoegende wijs gebruikt om naar een gebeurtenis in de toekomst te verwijzen.

De aanvoegende wijs wordt ook gebruikt om emoties, meningen of uit te drukken hypothese. Deze bijzonderheden van de aanvoegende wijs veroorzaken een zekere moeilijkheid bij buitenlandse studenten.

Afbeeldingen: Fotolia. Alex_Epha – Kakigori