Belang van generaties gevechtsvliegtuigen

Alsina González
Gespecialiseerde journalist en onderzoeker

De gebroeders Wright hebben misschien geen glimp opgevangen van de mooie toekomst die de luchtvaart te wachten stond toen ze hun folder was het eerste door mensen gemaakte object zwaarder dan lucht dat op 17 december 1903 opstijgt en blijft vliegen.

Sindsdien is de race om de lucht te domineren niet gestopt, zowel voor transport... als voor oorlog.

En het is dat het leger in vliegtuigen het juiste instrument heeft gevonden om het slagveld te domineren. Zozeer zelfs dat de luchtmacht van een leger meer dan eens de overwinning of nederlaag heeft bepaald.

Het is in gevallen zoals de Tweede Wereldoorlog geweest, toen de Luftwaffe niet in staat was de Geallieerde bombardementen op de Duitse oorlogsinfrastructuur, of in dezelfde oorlog in het geval van Japan, of in de oorlog in Kosovo, toen de NAVO-luchtdruk de Joegoslavische regering dwong het vuren te staken en te onderhandelen.

Het heden van de militaire luchtvaart wordt gekenmerkt door straaljager-bommenwerpers, die echte wapenplatforms zijn geworden, maar zoals bij alles hebben ook deze hun evolutie gevolgd sinds de eerste jets in de decennia van de jaren '30 en '40 van de eeuw door het luchtruim van de wereld trokken xx. En deze evolutie wordt samengevat in de verschillende generaties die zijn geboren met de vooruitgang van deze molens.

De eerste generatie moderne gevechtsvliegtuigen begon vlak voor het begin van de Tweede Wereldoorlog met de eerste straalmotoren.

Ondanks het feit dat de Britten en Italianen hier inspanningen voor hebben geleverd onderzoek, waren het de Duitsers (vanaf 1933 volledig gericht op een sterk en kostbaar beleid van herbewapening) die het voortouw namen.

In augustus 1939 vloog hij met de Heinkel He 178, 's werelds eerste straalvliegtuig, hoewel het niet de eerste zou zijn die in actieve gevechtsdienst ging.

Die eer zou gaan naar een creatie van Willy Messerschmitt, een van Hitlers favoriete ingenieurs: de elegante en legendarische Me 262.

De vliegtuigen van dit tijdperk zijn nog steeds de erfgenamen van de functies en tactieken die in het interbellum zijn ontwikkeld en tijdens de wereldoorlog van 1939-1945 zijn geperfectioneerd.

Hoewel de Arado Ar 234 een jet-aangedreven bommenwerper was, is de rol van jets voorbehouden aan de jacht.

Hij luchtgevecht, de praktijk van luchtgevechten tussen twee jagers van dichtbij, is wat de wapens van die tijd, kanonnen en machinegeweren, waarop deze apparaten zijn gemonteerd, mogelijk maken.

In eerste instantie zijn straalvliegtuigen niets anders dan conventionele zuigervliegtuigen waaraan straalmotoren zijn aangepast, maar met de gespannen naoorlogse kalmte, hebben ingenieurs tijd om te leren hoe ze vliegtuigen kunnen optimaliseren om het meeste uit hun motoren te halen.

Zo ontstonden ontwerpen zoals de Noord-Amerikaanse F-86 Sabre of de Sovjet MiG-15, die in de lucht van Korea te zien waren. Als nieuwigheid konden deze vliegtuigen ongeleide raketten huisvesten en afvuren, en bommen op de vijand laten vallen. Hun maten waren al groter dan hun tegenhangers met zuigers uit de Tweede Wereldoorlog.

Halverwege de jaren 50 werden de eerste modellen straaljagers van de tweede generatie geproduceerd.

Verschillende factoren leiden tot de technologische vooruitgang die zal leiden tot deze tweede generatie. In de eerste plaats de toenemende snelheid van de apparaten, die mach 1 (de snelheid van het geluid) overschreed, wat moeilijk te doen was. praktisch "schieten op doelen" met kanonnen en machinegeweren die sinds het begin van de militaire luchtvaart waren gedaan.

Ten tweede, de technologische vooruitgang zelf, en vooral elektronica, die het mogelijk maakte bouw van meer intelligente en functionele systemen. Radar en geleide raketten begonnen bijvoorbeeld gemeengoed te worden.

De vliegtuigen zijn verdeeld in twee basisrollen: onderscheppers en jachtbommenwerpers, de laatste beginnen te worden wat gevechtsvliegtuigen tegenwoordig zijn: platforms voor het lanceren van wapens.

De F-104 Starfighter, de Noord-Amerikaanse F-5 Freedom Fighter, de Franse Mirage III en 5, en de MiG 19 en 21 Sovjet, zijn enkele van de meest iconische modellen van dit tijdperk, dat zich uitstrekt tot in de jaren 60. Sommige van de bovengenoemde modellen zijn in sommige nog steeds actief krijgsmacht…

Vanaf het begin van de jaren 60 tot het begin van het volgende decennium werd de derde generatie gevechtsvliegtuigen ontwikkeld, waarin een soort luchtgevecht en de nadruk wordt gelegd op grondaanvalmogelijkheden.

Dit echter luchtgevecht modern heeft weinig te maken met die van de Tweede Wereldoorlog en overtreft wat in de lucht van Korea te zien was, aangezien het gebaseerd is op het gebruik van geleide raketten en tegenmaatregelen.

Voor ontwijkende manoeuvres en om de vijand te overwinnen, is naast grotere snelheid vereist ook superieure wendbaarheid om bijvoorbeeld in krappere cirkels te draaien, wat meevalt plek om canards, de kleine hulpvoorvleugels.

Lucht-grondraketten zijn een van de belangrijkste innovaties op het gebied van wapens voor deze vliegtuigen. Dit creëert uiteraard ook een nieuwe specialisatie in deze vliegtuigen, die van grondaanval.

Vooral iconisch van dit tijdperk zijn modellen zoals de Noord-Amerikaanse F-4 Phantom II en de Sovjet MiG 23, 25 en 27.

de volgende generatie is de vierde, die de nadruk legt op multi-role vliegtuigen, naast de introductie van digitale computers aan boord van vliegtuigen.

Jachtbommenwerpers, die een langzame weg zijn ingeslagen om vliegende wapenplatforms te worden, beginnen nu als zodanig volwassen te worden.

De focus blijft op manoeuvreerbaarheid, aangezien deze vliegtuigen gevechten op korte afstand niet uit de weg gaan. afstand, en zijn wapenarsenaal is dienovereenkomstig voorbereid, met langeafstandswapens maar ook kort. Bovendien leiden multirole-eisen ook tot het opnemen van grondaanvalwapens.

Iconische vliegtuigen van deze generatie zijn de Amerikaanse F-14 (gepopulariseerd door de film Top Gun), F-15, F-16 en F-18, de Tornado en de Eurofighter, beide het resultaat van een gezamenlijke inspanning van verschillende Europese landen, de Franse Rafale, de Sovjet MiG-29, de Britse Harrier en de Jas Zweedse griep.

De F-15 heeft ook de eer om de eerste superioriteitsjager in de geschiedenis te zijn die als zodanig is ontworpen.

Deze generatie vormt het grootste deel van de vliegtuigen die tegenwoordig in dienst zijn bij veel van 's werelds grootste legers.

Sommige van deze modellen zijn de afgelopen jaren verbeterd met kenmerken van de vijfde generatie, waardoor de zogenaamde 4.5G is ontstaan.

Dit is het geval met de MiG-35, een nieuw vliegtuig gebouwd op basis van de MiG-29 met opmerkelijke verbeteringen ten opzichte van de laatste.

De vijfde generatie wordt vooral gekenmerkt door eigenschappen heimelijkheid (van verborgenheid) en digitale elektronische communicatie waarmee ze in een netwerk kunnen opereren, zowel met andere vliegtuigen als met het leger, de marine of een andere tak.

Ze zijn het meest geavanceerde vliegtuig dat vandaag (*2019) in gebruik is, met namen als de jager superioriteit F-22 Raptor en zijn veelzijdige en ingescheepte versie, de F-35 Lightning II, de Russische Su-57 of de Chinese J-20.

Wat zou een toekomstige zesde generatie voor ons in petto hebben?

Nou ja, waarschijnlijk een evolutie van wat we in de vijfde zien met de toevoeging van kunstmatige intelligentie, of zodat, in plaats van de jachtbommenwerpers te evolueren, er zal worden gedaan om ze om te zetten in onbemande hun kenmerkenheimelijkheid.

Waarschijnlijk werkt dit type apparaat in een netwerk samen met andere soortgelijke vliegtuigen, of vliegtuigen die hierin gespecialiseerd zijn verschillende rollen, waardoor een autonoom aanvals- en responsnetwerk wordt gevormd met weinig of geen menselijke tussenkomst tijdens de aanval. gevecht.

In het beste geval zullen menselijke commandanten doelen selecteren voor robotvliegtuigen van de zesde generatie om te beslissen hoe ze moeten raken.

Eng toch?

Fotolia: Radoslaw Maciejewski, Keith Tarrier