Belang van het Beagle-conflict (1888-1984)

Het omvatte een grensgeschil tussen de Argentijnse en Chileense staten rond een maritiem punt dat op de grens tussen beide naties, aangeduid als het Beaglekanaal.

Een bijna eeuwig verschil dat nog verder onder druk werd gezet door de meedogenloze Chileense en Argentijnse dictaturen

De soevereiniteit over een groep eilanden en eilandjes die erin te vinden zijn, en de nabijgelegen maritieme ruimte, waren de twee assen van de bijna eeuwenoude confrontatie tussen Chili en Argentinië over het eerder genoemde zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika Zuiden.

De tussenkomst van paus Johannes Paulus II zou in 1978 een einde kunnen maken aan een op handen zijnde oorlog die op het punt stond zich in het conflictgebied te ontwikkelen. vooral aangemoedigd door de militaire junta die in die jaren Argentinië regeerde, en die tegen de aanvaarding van de uitkomst van de arbitrage die Verenigd Koninkrijk.

De verschillen dateren uit het einde van de 19e eeuw, toen Chili Argentinië claimde voor veel kaarten die in het land circuleerden en waarop verschillende van die eilanden onder zijn jurisdictie vielen.

Met het verstrijken van de jaren groeide het conflict en kreeg het steeds meer een hekel aan de partijen, die ondanks de bijeenkomsten aan posities dichter bij elkaar te brengen en de internationale onderscheidingen die ze hadden aangevraagd, waren ze niet in staat om een ​​overeenkomst te bereiken die zou voldoen aan de twee.

De arbitrale uitspraak van Engeland uit 1977 stelde vast dat de wateren in het kanaal bevaarbaar zouden zijn beide landen zouden ondertussen een groot deel van de eilanden en de door hen gegenereerde rechten voor zijn Chili.

Hij regering De Argentijn was van mening dat dit besluit zeker zijn soevereiniteit in het gebied aantastte en dat het Chili integendeel onterecht ten goede kwam.

Argentinië's onwetendheid over de straf zette de bilaterale relatie maximaal onder druk Argentinië-Chili en de oorlog was bijna een feit toen het Argentijnse leger besloot de eilanden te bezetten in overleg.

En aan de andere kant was er ook een militaire regering, even of meer autoritair en gewelddadig, onder leiding van de Generaal Augusto Pinochet, die het plezier niet zou verspillen om het langdurige geschil op te lossen met een wrede en wreed.

Een oorlog die gelukkig NIET was

Pauselijke bemiddeling stopte het begin van een strijd die rampzalig zou zijn geweest voor beide landen en slaagde erin om in 1984 een vredesverdrag te ondertekenen dat kon maakte een einde aan het zeer lange conflict, zelfs het verdrag kreeg de goedkeuring van een volksraadpleging van Argentijnse zijde, die datzelfde jaar werd gehouden met de terugkeer van de democratie.

De vrede wordt getekend na 96 jaar vechten

De ondertekening van het Verdrag van Vrede en Vriendschap, dat dateert van november 1984 en dat werd ondertekend door de ministers van Buitenlandse Zaken van beide naties in de Het Vaticaan, Dante Caputo, voor Argentinië en Jaime del Valle Alliende voor Chili, sloot het geschil en vestigde de soevereiniteit Chileens over alle eilanden ten zuiden van Isla Grande de Tierra del Fuego, met uitzondering van de Argentijnse ten noorden van de kanaal.

Aan de andere kant moest Chili afstand doen van een groot deel van de zeerechten die de eilanden volgens de wet voortbrachten rechts Internationale.

Er werden wederzijdse navigatierechten in het gebied overeengekomen en Argentinië gaf zijn aanspraak op dominantie in de Straat van Magellan op.

Fotolia-afbeeldingen. Mego, Vitaly