Belang van werkwoordstijden

Een goede communicatie, hetzij mondeling of schriftelijk, hangt van verschillende factoren af. In die zin is het essentieel om de regels van de Grammatica en van de spelling, omgaan met een breed vocabulaire en ken de taal in zijn verschillende dimensies. Soms wordt een relevant aspect vergeten, de tijden.

We denken onze eigen taal te kennen en nemen het juiste gebruik van werkwoorden als vanzelfsprekend aan. Het is echter relatief eenvoudig om een ​​fout te maken en ze te misbruiken.

Typische fouten die we niet zouden moeten maken

In elke zin moet de tijd van het predikaat overeenkomen met het onderwerp.

Als ik zeg "de kudde ossen stak het bos over", maak ik een vergissing, aangezien het onderwerp in aantal niet overeenkomt met het gebruikte werkwoord.

De onvoltooide tijd van de aanvoegende wijs is een tijd die wordt verward met een bepaalde frequentie

Als ik zeg "het vonnis van de rechter keurde de door de werkgever gepromote rechtszaak niet goed", maak ik een vergissing, want de vorm "gepromoveerd" moet worden vervangen door "romovio".

De verleden tijd is even verward

De zin "de oogst van dit jaar was goed" is dus onjuist, aangezien de present perfect zou moeten worden gebruikt, dat wil zeggen, het is geweest.

De aanvoegende wijs en indicatieve stemmingen zijn even verward

In de tegenwoordige tijd spreek ik het idee van zekerheid uit ("Ik werk in een textielfabriek"). In plaats daarvan druk ik in de tegenwoordige conjunctief tijd a uit waarschijnlijkheid over iets ("Mijn moeder wil dat ik in een textielfabriek werk").

De tegenwoordige tijd communiceert normaal gesproken acties die het huidige moment beïnvloeden, maar soms kan het worden gebruikt om naar het verleden of de toekomst te verwijzen

Zo zou hij kunnen zeggen "Columbus ontdekt Amerika in 1492" (in dit geval is het een historisch geschenk) of "van vandaag over vijftien dagen gaat mijn zoon trouwen" (hoewel de handeling betrekking heeft op de toekomst, kan ze in tijd worden uitgedrukt cadeau).

De onbepaalde preteritum en de onvolmaakte preteritum zijn twee werkwoordsvormen die verwijzen naar het verleden, maar met verschillende toepassingen.

De eerste wordt gebruikt om te praten over acties uit het verleden die in een bepaalde periode hebben plaatsgevonden ("gisteren ging ik op de fiets naar kantoor").

Aan de andere kant heeft de onvolmaakte tijd drie belangrijke toepassingen: om te verwijzen naar acties die in het verleden vaak zijn herhaald ("in kindertijd las ik elke dag met mijn vader"), om in het verleden beschrijvingen te maken van mensen, plaatsen of dingen ("ons landhuis had drie planten") en om te praten over de omstandigheden waarin in het verleden een actie plaatsvond ("ze gingen niet naar het zwembad omdat het regende een beetje").

De basis onthouden

Er zijn drie tijden in het Spaans: verleden, heden en toekomst. Elk van hen heeft verschillende werkwoordsvormen, die enkelvoudig of samengesteld kunnen zijn. Het juiste gebruik van deze vormen is echter niet zo eenvoudig, aangezien ze niet altijd een specifieke verwijzing naar een bepaald moment uitdrukken.

Als we de tegenwoordige tijd als referentie nemen, verwijst deze niet altijd naar het chronologische heden, aangezien deze kan worden gebruikt voor andere momenten, of ze nu uit het verleden of de toekomst komen.

Fotolia-afbeelding: brgfx