Belang van María Parado de Bellido voor de onafhankelijkheid van Peru

Ze is een van die vrouwen die, hoewel ze er niet van genoot populariteit van andere helden van de onafhankelijkheid Amerikaans en daarom komt zijn naam niet veel voor of valt hij op in de boeken van geschiedenis zoals die van generaal San Martín of Simón Bolívar, duidelijk vanwege hun geslacht, was een van de vrouwen die zich in de 19e eeuw actief inzetten voor de emancipatie van haar vaderland.

Hij vocht niet op het slagveld, een taak die exclusief aan mannen was voorbehouden, maar hij voerde een zeer contant geld waarmee de patriottische strijdkrachten de bewegingen en de kwaliteit van de wapens die het leger had, konden kennen realistisch

In deze confrontatie bleek het cruciaal om vooraf de bewegingen van de vijanden te kennen en de tools waarmee ze dat konden schade, om erop te anticiperen, en ze slaagde erin al die informatie te verkrijgen en onmiddellijk onder de aandacht te brengen van de patriotten...

Ze was geboren in Huamanga (onderkoninkrijk Peru), waar ze werd geboren tussen 1760 en 1777, binnen een familie bestaande uit een Creoolse vader en een inheemse moeder.

Ze kreeg geen instructie zoals in die tijd gebruikelijk was, aangezien vrouwen alleen werden opgeleid voor huishoudelijke taken analfabeet, maar dit weerhield haar er niet van om haar man, een deelnemer aan het onafhankelijkheidskamp, ​​de informatie over de vijand

Een vriendin deed haar de gunst door de brieven die ze aan haar man had gericht te schrijven en ze ondertekende ze met haar tweede naam.

Haar man was Mariano Bellido, een zakenman, met wie ze zeven kinderen kreeg, van wie er twee ook waren nam deel aan de strijd om het land te bevrijden onder bevel van generaal San Martín en Juan Álvarez de zandbanken

Toen ze door de Spaanse autoriteiten werd ontdekt, werd ze onmiddellijk gearresteerd en onderworpen aan wrede ondervragingen, inclusief marteling.

Hij werd ter dood veroordeeld wegens hoogverraad

Met de missie om zijn handlangers neer te halen, boden de Spanjaarden hem gratie door de dood aan als hij bekende en zijn metgezellen verraadde.

Hij toonde echter onberispelijke moed en moed, weigerde ronduit om ze weg te geven en stemde ermee in om te sterven met de grootste waardigheid die iemand kan hebben.

Ze ging ervan uit dat haar beslissing de juiste was, omdat de triomf van de revolutie en de Peruaanse emancipatie ervan afhingen, wat uiteindelijk werd bereikt dankzij waardevolle figuren als zij.

Ze werd op 1 mei 1822 op het stadsplein geëxecuteerd waar iedereen bij was.

Tegenwoordig wordt ze erkend als martelaar en heldin van de Peruaanse onafhankelijkheid.