Het belang van de Broken Windows-theorie

Psychologische experimenten met betrekking tot sociaal gedrag kunnen zeer nuttig zijn bij het verbeteren van de samenleven en veiligheidsniveaus. In die zin is de theorie van gebroken ruiten een interessant uitgangspunt.

Het experiment met verlaten voertuigen en de daaropvolgende toepassing ervan in de criminologie

In 1969 lanceerde de psycholoog Philip Zibardo van Stanford University een merkwaardig experiment. Zo werden twee identieke auto's op straat achtergelaten: één in de onrustige buurt New York vanuit de Bronx en nog een in de stad Palo Alto in Californië, een plek met een hoge kwaliteit van het leven. De eerste werd na een paar dagen vernietigd, terwijl de tweede intact bleef.

In een volgende stap braken de onderzoekers een glas in het Palo Alto-voertuig en constateerden in zeer korte tijd dat de auto het begon geleidelijk te worden geplunderd en vernield, net zoals het was gebeurd in de Bronx.

De conclusie van het experiment was opvallend, aangezien een simpele gebroken glas een kettingreactie van vandalisme veroorzaakte in een veilig gebied zonder sociale conflicten.

Criminologie-experts James Wilson en George Kelling namen het experiment van Zibardo als referentie om hun theorie over gebroken ruiten te ontwikkelen. Volgens haar leiden verlaten, verwaarloosde of beschadigde gebieden tot onbeschaafde houdingen. Deze conclusie diende als uitgangspunt voor de stad New York om een ​​campagne te lanceren tolerantie zero tegen asociaal gedrag en vandalisme.

Aan de andere kant werden kleine schades hersteld in de New Yorkse metro en met deze maatregel werden antiburgerlijke attitudes aanzienlijk verminderd.

conclusies trekken

Wanneer een gebied verlaten is en een desolaat aspect vertoont, interpreteert de menselijke geest dat het een wetteloos gebied is. Onbewust geloven we dat op deze plek alles is toegestaan, aangezien niemand zorgt voor het onderhoud en de verzorging ervan.

De uitdrukking "gebroken raam" wordt als een symbool van vele andere onbeleefde reacties. In andere woorden, waar onzorgvuldigheid en gebrek aan zorg is, treedt een besmettingseffect op. Op de een of andere manier geloven we dat als niemand voor iets zorgt, we bevoegd zijn om te doen wat we willen.

De kleine symptomen van degradatie van de stedelijke ruimte of van straatgeweld kunnen de eerste stap vormen van vele andere verwoestingen en van een groeiende degradatie van coëxistentie. Om deze reden is het raadzaam om aangetaste gebieden te rehabiliteren, omdat op deze manier groter kwaad wordt vermeden.

Fotolia-afbeeldingen. Biker3, Robert Herhold