Belang van wetten

Menselijk gedrag is praktisch oneindig. Er zijn nobele uitvoeringen, terwijl andere verachtelijk zijn. Tussen de een en de ander ligt een ontelbaar scala aan mogelijkheden. Deze omstandigheid maakt het noodzakelijk om een ​​bepaalde normatieve ordening vast te stellen om de samenleven. Deze orde is mogelijk dankzij de wetten, waarvan de studie, afkondiging en toepassing essentieel wordt voor collectief respect.

Hebben richtlijnen en limieten die ons worden meegedeeld vanuit de vaderfiguur als de eerste interactie als de autoriteit, het wezen berispt en gestraft wanneer we ons slecht gedragen, en integendeel, dat zijn we ook gefeliciteerd en bekroond voor het geval we luisteren.

Dit is wat bekend staat als impliciete regels, zijnde een andere klasse van bevelen, regels en richtlijnen die fundamenteel gericht zijn op de goed samenleven, zonder dat ze moeten worden geaccepteerd of ondertekend in een contract of reglement, maar eerder worden begrepen als onderdeel van de gezond verstand.

Maar aan de andere kant hebben we de

expliciete regels, wordt verkondigd en afgekondigd door het gebruik van de geschreven taal, met als kenmerk dat ze moeten worden voorbereid door een bevoegde instantie, zijnde de wetgevende macht op staatsniveau, die in wezen gericht is op het tot stand brengen van een openbare orde, en die hebben die het formaat van verklaringen hebben, terwijl ze aan de andere kant verschillende procedures beschrijven bij het oplossen van conflicten die de wetten van de vorm zijn.

Deze worden automatisch geaccepteerd als onderdeel van het burgerschap binnen een Rechtsstaat, die precies wordt gevormd door de Grondwet Nationaal of een andere vorm die wordt aangenomen als hoogste wet, waaruit de toewijzing van bevoegdheden, hun respectieve limieten evenals de rechten en garanties die de stad beschikbaar heeft.

Wie doen ze?

De wetgevende organen van elk land zijn verantwoordelijk voor het formuleren van het rechtssysteem. De mensen die deze functie vervullen zijn wetgevers. De wetgevende macht in democratische landen wordt gevormd door de door het volk gekozen vertegenwoordigers.

Wie voert recht?

Hij volmacht Het is verantwoordelijk voor de toepassing van de wetten in de hele samenleving. In de verschillende gerechtshoven lossen de rechters controverses op, veroordelen de beklaagden of spreken ze vrij. Bij zijn optreden moet de rechter zich houden aan de wetten die door de wetgevende macht zijn vastgesteld.

De ethische dimensie

Wetten zijn bedoeld om eerlijk, redelijk en evenwichtig te zijn. Om dit mogelijk te maken, is het noodzakelijk dat de wetgever zich bezint op de moraliteit van de vraagstukken die zich voordoen.

Recht en ethiek zouden hand in hand moeten gaan, maar vaak gaan ze hun eigen weg. Veel rechterlijke beslissingen zijn technisch geldig omdat ze in overeenstemming zijn met gevestigde wetten, maar worden niet als moreel aanvaardbaar beschouwd.

Moet je altijd de wetten respecteren?

In principe moeten alle wetten worden gerespecteerd, anders zouden we in een chaotische samenleving leven en onderhevig zijn aan allerlei bedreigingen. Sommige wetten zijn echter discutabel en het respecteren ervan kan vanuit moreel oogpunt problematisch zijn. Jezus Christus zelf werd ervan beschuldigd de wetten van de Romeinen te overtreden.

Een paradigmatisch geval is dat van Socrates, die de noodzaak verdedigde om de wetten van Athene te respecteren en wanneer rechtbanken beschuldigden hem van corruptie met onwaarheden, uiteindelijk aanvaardde hij zijn straf met totale berusting en ging met pensioen leven.

De lijst met absurde, onevenredige of oneerlijke wetten is lang

In sommige traditioneel islamitische landen wordt masturbatie bestraft met onthoofding. In Frankrijk is het verboden om een ​​varken naar Napoleon te noemen.

In sommige landen kunnen getrouwde vrouwen binnen de grenzen van de wet worden verkracht huwelijk of worden geëxecuteerd als ze ontrouw zijn.

In Nigeria mag de man zijn vrouw slaan als ze zich ongepast gedraagt.

In Iran kunnen vrouwen alleen in de rechtbank getuigen als hun getuigenis wordt ondersteund door twee mannen.

Strafwetten in Singapore bestraffen de invoer van kauwgom of het laten vallen van een stuk kauwgom op de grond op een openbare plaats.

De Cambodjaanse Rode Khmer verklaarde degenen die zich niet bezighielden met handmatige activiteiten tot "vijanden van het volk" (deze wetgevende maatregel leidde tot de genocide op drie miljoen mensen).