30 Voorbeelden van polyatomaire ionen

De Polyatomische ionen Zijn moleculen of sets van atomen covalent gebonden en hebben een elektrische lading. Ze worden ook wel moleculaire ionen genoemd en werken als één geheel. Bijvoorbeeld: het carbonaation (CO₃^2-) en het ammoniumion (NH₄⁺).

Een ion is een atoom of molecuul dat elektronen heeft verloren of gewonnen, en dat een chemische soort vormt met een positieve of negatieve elektrische lading.

• Zie ook: monatomische ionen

Voorbeelden van polyatomaire ionen

1. Carbonaat-ion (CO₃^2-)
2. Sulfaation (SO₄^2-)
3. Ammoniumion (NH₄⁺)
4. Hydroniumion (H₃OF⁺)
5. Cyanide-ion (CN^–)
6. Nitraationen (NO₃^–)
7. Nitriet-ion (NO₂^–)
8. Sulfiet-ion (SO₃^2-)
9. Fosfaat-ion (PO₄^3-)
10. Waterstofsulfaation (HSO₄^–)
11. Diwaterstoffosfaation (H₂PO₄^–)
12. Hydroxide-ion (OH^–)
13. Permanganaat-ion (MnO₄^–)
14. Perchloraation (ClO₄^–)
15. Chloraation (ClO₃^–)
16. Chloriet-ion (ClO₂^–)
17. Hypochlorietion (ClO^–)
18. Fosfietion (PO₃^3-)
19. Waterstoffosfaation (HPO₄^2-)
20. Waterstofcarbonaation (HCO₃^–)
21. Perbromaation (BrO₄^–)
22. Perjodaat-ion (IO₄^–)
23. Chromaation (CrO₄^2-)
24. Selenaat-ion (SeO₄^2-)
25. Hypobromietion (BrO^–)
26. Fosfoniumion (PH₄⁺)
27. Chloroniumion (H₂KL⁺)
28. Sulfoniumion (H₃Ja⁺)
29. Stboniumion (SbH₄⁺)
30. Bismuthoniumion (BiH₄⁺)

Anionen en polyatomaire kationen

Polyatomaire anionen zijn polyatomaire ionen die een negatieve lading hebben, dat wil zeggen dat het sets atomen of moleculen zijn die elektronen hebben gewonnen. Bijvoorbeeld: het sulfaation (SO₄^2-) en het fosfaation (PO₄^3-).

Polyatomaire kationen zijn polyatomaire ionen die een positieve lading hebben, dat wil zeggen dat het sets atomen of moleculen zijn die elektronen hebben verloren. Bijvoorbeeld: het ammoniumion (MnO₄^–) en het hydroniumion (H₃OF⁺).

Nomenclatuur van polyatomaire ionen

Nomenclatuur van polyatomaire anionen

Volgens de traditionele nomenclatuurregels worden polyatomaire anionen als volgt genoemd:

• Polyatomaire anionen die geen zuurstof bevatten, worden genoemd door de naam van de te plaatsen chemish element met de uitgang -uro. Bijvoorbeeld: het cyanide-anion (CN^–).
• Polyatomaire anionen die zuurstof bevatten worden gedefinieerd als ‘oxoanionen’. Ze worden genoemd door de naam van het chemische element (behalve zuurstof) waaruit ze bestaan ​​te plaatsen, met de uitgang -ate. Aan de andere kant, wanneer hetzelfde oxoanion één zuurstofatoom minder heeft, wordt de uitgang -ate veranderd in -ite. Bijvoorbeeld: het nitraatoxoanion (NO₃^–) en het nitrietoxoanion (NO₂^–).
• Oxoanionen waaraan waterstofatomen zijn toegevoegd, worden genoemd door het woord waterstof vóór de naam van het oxoanion te plaatsen, met voorvoegsels die de hoeveelheid toegevoegde waterstofatomen aangeven. Bijvoorbeeld: het waterstoffosfaatoxoanion (HPO₄^2-) en het diwaterstoffosfaatoxoanion (H₂PO₄^–).
• Oxoanionen die halogenen bevatten en een vierledige reeks vormen, worden genoemd met voorvoegsels die de hoeveelheid zuurstof aangeven. Bijvoorbeeld: het perchloraat oxoanion (ClO₄^–), chloraat (ClO₃^–), chloriet (ClO₂^–) en hypochloriet (ClO^–).
• Het hydroxide-oxoanion (OH^–) heeft de specifieke uitgang -ido.

Nomenclatuur van polyatomaire kationen

Volgens de regels van de traditionele nomenclatuur worden polyatomaire kationen gevormd uit niet-metaalatomen genoemd met de uitgang -io. Bijvoorbeeld: het hydroniumkation (H₃OF⁺) en het ammoniumkation (NH₄⁺).

Chemische verbindingen gevormd door polyatomaire ionen

Veel chemische bestanddelen Ionics bevatten polyatomaire ionen. Een ionische chemische verbinding is een verbinding gevormd door een kation en een anion elk behorend tot verschillende chemische elementen die onderling een groot verschil in elektronegativiteit hebben.

Enkele voorbeelden van ionische chemische verbindingen die polyatomaire ionen bevatten zijn:

• Natriumcarbonaat (Na₂CO₃)
• Ammoniumsulfaat ((NH₄)₂ZW₄)
• Calciumsulfaat (CaSO₄)
• Natriumhydroxide (NaOH)
• Calciumfosfaat (Ca₃(P.O.₄))
• Ammoniumchloride ((NH₄)Cl)
• IJzer(III)fosfaat (FePO₄)

Referenties

• Fandino, O. H. (2011). Strategie om de nomenclatuur van anorganische zuren, zouten en monoatomaire en polyatomaire ionen te leren. Wetenschap en technologie, 3(49), 226-228.
• Heuvel, J. W. (1999). Chemie voor het nieuwe millennium. Pearson-onderwijs.

Volgen met:

• Ionische bindingen
• Covalente obligaties
• Oververzadigde oplossingen