Kenmerken van mensenrechten

Mensenrechten zijn een groep fundamentele en onvervreemdbare rechten, erkend door de Verenigde Naties ten gunste van ieder mens.

Het was een initiatief dat ontstond na de oprichting van de Verenigde Naties, net na de Tweede Wereldoorlog. Hun besprekingen en overeenkomsten duurden tot 1948.

Ze zijn geïnspireerd op het "Handvest van de rechten van de mens en de burger", opgesteld in Frankrijk na het einde van de revolutie van 1789. In het geval van mensenrechten was het de bedoeling dat deze rechten erkend zouden worden voor ieder mens in om het even welk deel van de wereld, en dat de erkenning ervan onafhankelijk is van het politieke, sociale of economische regime van de natie waartoe het behoort behoren.

Op 10 december 1948 keurde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met een grote meerderheid het document goed dat het resultaat was van deze besprekingen, en het werd de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens genoemd.

Kenmerkende aspecten van mensenrechten:

Mensenrechten zijn de juiste rechten van ieder mens, ongeacht leeftijd, geslacht, sociale of economische toestand; politieke, sociale of economische regime van de staat waarin u woont.

Een ander aspect van mensenrechten is dat er geen afstand van kan worden gedaan. Ze zijn niet overdraagbaar en mogen ook niet onbekend zijn bij staten of autoriteiten.

Deze rechten zijn universeel. Ze zijn geldig voor alle mensen, waar ook ter wereld, ongeacht of de staat waarin ze leven ze heeft erkend of niet.

De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is geen verplicht of bindend document; De ondertekenende staten verbinden zich er echter toe om met betrekking tot hun soevereiniteit een sociale orde te vestigen en internationaal waar de rechten en vrijheden die in deze Verklaring worden afgekondigd volledig worden gerealiseerd effectief.

Hoewel ze niet bindend zijn, kan hun schending worden geclaimd bij nationale of internationale instanties die gespecialiseerd zijn in de verdediging van de mensenrechten.

De ondertekenende landen verbinden zich ertoe de aanbevelingen van internationale beschermingsorganisaties te volgen of op te volgen.

Ze hebben de eigenschap dat ze onomkeerbaar en vooruitstrevend zijn. Onomkeerbaar betekent dat als enig recht is verleend als onderdeel van het mensenrechtenkader, dit recht niet langer kan worden genegeerd. Progressief betekent dat door het toevoegen van nieuwe rechten of nieuwe internationale rechteninstrumenten (zoals de Verklaring van de rechten van het kind) onderdeel worden van de instrumenten voor de bescherming van rechten Mensen.

Bovendien hebben veel landen de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens in hun grondwet opgenomen, waardoor de naleving ervan op hun grondgebied verplicht wordt. Dit is bijvoorbeeld het geval in de grondwetten van Spanje, Argentinië of Mexico.