Kenmerken van geografie

De aardrijkskunde is een wetenschappelijke discipline die de kennis van andere disciplines combineert om representaties maken van de territoria, landschappen en populaties die op de planeet bestaan. Het woord geografie is van Griekse oorsprong en betekent afbeelding of voorstelling van de aarde.

Oorspronkelijk bestond aardrijkskunde uit beschrijvingen gemaakt door oude historici, vooral in de werken van Herodotus (484-420 v.Chr. C), die in zijn boeken fysieke kenmerken van de regio's, sommige rivieren, steden en de gebruiken en eigenaardigheden van hun inwoners beschreef.

Deze traditie bleef in meer of mindere mate bestaan, samen met het werk van cartografen, die kaarten maakten van de bekende landen (Europa, Azië en Afrika), en van de nieuw ontdekte landen. Onder de verhalen die spraken over de kenmerken van de eilanden, havens, steden en gebruiken van de inwoners van de Nieuwe Wereld, vallen de verhalen van de navigator Américo op. Vespucci, die een reeks brieven met zijn verhalen schreef, en zelfs in 1507 een Duitse cartograaf, schreef hem toe als de ontdekker van de nieuwe landen, die hij Amerika noemde. Hoewel hij de fout in 1513 corrigeerde en erop wees dat de ontdekker eigenlijk Christoffel Columbus was, was de naam Amerika populair geworden en uiteindelijk algemeen geworden.

De moderne geografie wordt gevormd in de 18e eeuw, met de reizen en beschrijvingen van de natuuronderzoeker Alexander de Humbolt, op het Amerikaanse continent en Carl Ritter, op Azië en Afrika, waarin beschrijvingen van de natuurlijke en orografische omgeving, het bestaan ​​van hulpbronnen, flora en fauna correleren met de ontwikkeling van samenlevingen en culturen mens. Vanaf dat moment vormde deze structuur het onderwerp van de studie van de geografie.

Momenteel is aardrijkskunde onderverdeeld in verschillende gespecialiseerde takken in verschillende aspecten die op de een of andere manier met het menselijk leven te maken hebben.

Takken van geografie en hun kenmerken:

Fysische geografie

Het is de tak van de geografie die de fysieke omgeving van de aarde bestudeert, dat wil zeggen, het oppervlak van de aarde, haar ongevallen en kenmerken met betrekking tot weer, regen, water, planten, dieren, ecosystemen, enz.

Takken en hulpwetenschappen van de fysieke geografie:

1. Orografie, die het oppervlak van de aarde en zijn ongelukken bestudeert: vlaktes, bergen, valleien, kliffen, bassins; evenals andere gerelateerde kenmerken, zoals de hoogte boven zeeniveau.
   
2. geologie. Bestudeer de verschillende lagen waaruit de aarde bestaat, haar componenten en ouderdom. Het gebruikt paleontologie om fossiele overblijfselen en door de mens gemaakte instrumenten te bestuderen, om ze te dateren en te bepalen hoe oud ze zijn.
   
3. Hydrografie, die de verschillende watermassa's bestudeert die zich in het binnenland van de continenten bevinden, zoals rivieren, meren, evenals de regencycli in een bepaald gebied.
   
4. Oceanografie, is verantwoordelijk voor het bestuderen van de zeeën en oceanen, hun fysieke omstandigheden zoals de hoeveelheid licht die binnenkomt en de temperatuur ervan, en de manier waarop ze de dieren en planten beïnvloeden die zich in de zee.
   
5. Meteorologie. Het richt zich op de studie van atmosferische omstandigheden die van invloed zijn op klimaat, temperatuur, vochtigheid, wind, seizoenscycli, orkanen, stormen, droogtes en al die verschijnselen die van invloed zijn op de hitte, temperatuur en vochtigheid van de gebieden in studie.
   
6. Ecologie. Het richt zich op de studie van klimatologische omstandigheden in hun relatie met het bestaan ​​en de ontwikkeling van flora en fauna, classificeren in algemene typen (biomen), en het bestuderen van de relaties van dieren en planten in een regio, met hun fysieke omgeving (ecosystemen).

menselijke geografie

Bestudeert geografie vanuit het oogpunt van de menselijke bevolking, de relatie met de omgeving waarin deze zich ontwikkelt, evenals veranderingen milieuproduct van hun actie op het milieu, zoals de bouw van villa's of steden en hun ligging in bepaalde soorten gebied; zijn vormen van sociale en politieke organisatie, sociale verdeeldheid, bevolkingsverdeling, zijn dichtheid, samenstelling, evenals andere menselijke activiteiten.

Takken van de menselijke geografie:

1. Politieke geografie: die verantwoordelijk is voor de studie van de verdeling van de planeet in territoria, bekend als staten of landen, de classificatie en studie van deze territoria door hun organisatievormen als samenlevingen, en de grenzen die ertussen zijn vastgesteld als grenzen van hun landen.
   
2. Economische geografie: Deze tak is verantwoordelijk voor het bestuderen van de relatie van menselijke samenlevingen met de uit de natuur gewonnen grondstoffen, de locatie en controle van die grondstoffen, de locatie van de fabrieken of vestigingen waar deze grondstoffen worden omgezet in afgewerkte producten, en de vormen van commerciële uitwisseling en de goederenstroom tussen de verschillende landen.
   
3. Culturele geografie: Bestudeer de veranderingen in de omgeving die het product zijn van menselijke culturele activiteit. Hij is verantwoordelijk voor de architectuurstudie en de monumenten, evenals de inrichting van de steden, als producten van de of cultuur van de mens die geografische ruimtes onder ontwerp wijzigt en zelfs creëert, en niet alleen als aanpassingen aan de omgeving omgeving.
   
4. historische geografie: Bestudeer de geografische ruimtes die oude beschavingen bezetten, evenals de veranderingen die een grondgebied, zowel in het aspect van zijn constructies, bevolking en cultuur, als in de verschillende wijzigingen van zijn modification grenzen.
   
5. Demografische geografie: Bestudeert de hoeveelheid, verspreiding en dichtheid van de bevolking binnen een geografisch gebied, of het nu natuurlijk of politiek is (staten, provincies, landen), evenals natuurlijke en sociale gebieden die verband houden met deze bevolkingscentra (belangrijkste economische activiteiten, onderwijs, industrialisatie, soorten en gebieden van werk, gebieden die ze bewonen en soorten woningen, enz.).

biologische geografie

Biologische geografie combineert de studie van fysische geografie met ecologie, botanie en zoölogie, om een ​​classificatie en begrip te maken van de flora en fauna van een regio, die ecosystemen bestudeert en ze classificeert in biomen die sets van ecosystemen zijn die gemeenschappelijke kenmerken delen (zoals woestijnen, bossen of beddengoed). Onlangs is deze studie beschouwd als een gespecialiseerde tak van de geografie, bekend als de omgevingsgeografie, die samen met de studie van biomen en ecosystemen, ook de impact bestudeert die door menselijke activiteit op ecosystemen wordt veroorzaakt, met name op de wijziging of uitsterven van soorten van het klimaat, de flora en fauna op bepaalde plaatsen of ecosystemen, het verstrekken van gegevens en het bestuderen van oplossingen voor het herstel of het behoud van het milieu milieu.