Spierkenmerken

Spieren zijn weefsels waarvan het kenmerk is om beweging te produceren door de samentrekking en ontspanning van hun vezels. Bovendien vervullen ze in sommige delen van het lichaam de functie van het vormen van muren die de interne organen beschermen. Omdat ze verankerd zijn in de botten die ze bedekken, geven ze het ook een formeel lichaam. Er zijn drie soorten spieren: skeletspier, gladde spier en hartspier. Spieren bestaan ​​voornamelijk uit eiwitten en water.

Samenstelling, werking en kenmerken van het spierstelsel:

Spieren zijn weefselmassa's die zijn opgebouwd uit samentrekkende spiervezels, bestaande uit water en eiwit, en door insertieweefsel, bestaande uit bindweefsel. Spiervezels zijn gegroepeerd in bundels, dat wil zeggen dunne vezels die naast elkaar liggen en een groep vezels vormen die in dezelfde mechanische zin gegroepeerd werken. Het inbrengweefsel, ook wel de spierspoel genoemd, is het deel van de spier dat aan de botten is bevestigd, terwijl de samentrekkende vezels die zijn die beweging door samentrekking of ontspanning. Het is bekend dat er in het menselijk lichaam ongeveer 650 spieren zijn in drie varianten.

Samenstelling en kenmerken van het spierstelsel:

Naam.- Het woord spier is een woord dat is gevormd door het mengen van Latijn en Grieks, waarin "mus" muis betekent. en een kleine "culus" die uiteindelijk wordt vertaald als een kleine muis, omdat de beweging ervan onder de huid merkbaar is.

Stoffen.- Spierweefsel is, zoals gezegd, verdeeld in drie soorten. Elk van deze divisies heeft zijn eigen of onderscheidende kwaliteiten:

Gestreepte of willekeurige spier. De skeletspier of skeletspier is het type spier dat de meeste botten bedekt en de bewegingen ervan kunnen worden gecontroleerd, daarom wordt het vrijwillige spier genoemd. Deze spieren werken wanneer zenuwimpulsen ervoor zorgen dat hun vezels samentrekken (spierbeweging), of om de samentrekking te stoppen en te ontspannen (spierontspanning); de spieren zijn normaal gesproken echter niet volledig ontspannen, maar behouden eerder enige spanning om de houding te behouden (spierspanning of tonus). Ze bestaan ​​uit lange vezels die myofibrillen worden genoemd en die bestaan ​​uit afwisselende ringen van eiwitten die bekend staan ​​als actine en myosine. Ze zijn aanpasbaar en bewegen naar de wil van het individu, waardoor voortbeweging en fysieke beweging mogelijk is. Hun kleur is te wijten aan de aanwezigheid van een eiwit dat myoglobine wordt genoemd, waardoor ze hun karakteristieke rode kleur krijgen. De spiervezels zijn gegroepeerd om de spieren zelf te vormen, en deze vezels zijn gehuld in een geurweefsel dat fascia of aponeurose wordt genoemd. Deze spieren zijn verdeeld volgens hun vorm en hun spieraanhechtingen. Lange spieren zijn die waarin hun belangrijkste kenmerk lengte is; terwijl de peniformes brede en dunne spieren zijn die op de veer van een vogel lijken.

Gladde of onwillekeurige spieren. De gladde spieren of witte spieren worden gevormd door gladde spiervezels, hun vezels hebben een grotere diameter en zijn sterk samengetrokken. Deze spieren gehoorzamen niet aan de wil, maar worden aangestuurd door het autonome zenuwstelsel. Ze worden voornamelijk aangetroffen in aders, slagaders en in het spijsverteringsstelsel, waar ze bewegingen produceren die nodig zijn voor de bloedcirculatie, evenals voor de spijsvertering (peristaltische bewegingen), waardoor voedsel langs de darm.

Hartspier.- Hartspier is een soort spier die zowel skeletspieren als gladde spieren deelt en kenmerkt. Het is een soortgelijke dwarsgestreepte spier in zijn structuur, omdat ze bang zijn dat het tegenwoordig uit vezels bestaat en myoglobine bevat, het is zeer goed bestand tegen inspanning en vermoeidheid. Het is vergelijkbaar met gladde spieren, maar het is dat een deel van de vezels dikker is dan de skeletspier en dat de beweging niet onderworpen is aan de controle van de wil. Bovendien is het een zeer gevoelige spier voor zuurstofgebrek, dus sommige vezels kunnen binnen enkele minuten afsterven als ze via een plug verstoken willen blijven van zuurstofrijk bloed.

Water.- Spieren, zoals de meeste weefsels in het lichaam, bestaan ​​voornamelijk uit water, dat tot 70% van het spiergewicht uitmaakt.

Gewicht.- Het spierstelsel van het lichaam concept en ongeveer 70% van het lichaamsgewicht en bestaan ​​voornamelijk uit geaccumuleerde vloeistoffen en eiwitten.

Toename.- Het spierstelsel heeft het vermogen om zowel in lengte als in breedte te groeien, maar niet om het aantal vezels te vergroten. Wanneer herhaalde bewegingen worden gemaakt tegen weerstand, reageren de spiervezels door hun dikte te vergroten, door de ophoping van water en eiwitten; Door deze toename in dikte kunt u weerstand overwinnen; verhoog hun aantal echter in geen geval.

Eiwitten.- Ze zijn de volgende massa in hoeveelheid, ze vormen ongeveer 20% van de spier, de belangrijkste is myoglobine, wat de rode kleur arriveert, en actine en myosine, die ervoor zorgen dat de myofibrillen de beweging van de vezel produceren gespierd.

vezels.- Vezels zijn de individuele elementen waaruit spieren bestaan, elk van hen is een cel met meerdere kernen en dat de gehele lengte bestaat uit myofibrillen, de contractiele elementen van elk van deze vezels. Elke vezel reageert op de zenuwimpuls door volledig samen te trekken of te ontspannen, zonder tussenliggende punten, dat wil zeggen, wat de wet van alles of niets wordt genoemd. De vezels waaruit elke spier bestaat, bevinden zich in een envelop die de fascia of aponeurose wordt genoemd, een film die de spier omringt.

Activiteit.- Vrijwillige spieren zijn die welke dieren toelaten, inclusief naam, motoriek en beweging; de onwillekeurige spieren zijn die waarmee het autonome zenuwstelsel de bloeddruk en viscerale bewegingen kan handhaven. De hartspier functioneert gedurende het hele leven als een pomp die de uitwisseling van zuurstofrijk bloed en veneus bloed mogelijk maakt; zijn activiteit wordt gereguleerd door de hypothalamus in de hersenen, en zijn impulsen worden in het hart ontvangen door receptoren die Purkinje-cellen worden genoemd. Deze receptoren zorgen ervoor dat u uw hele leven een vast ritme kunt behouden. Wanneer deze receptoren falen, treden aritmieën op.

Voeden.- De voeding van de spieren wordt opgenomen via de bloedbaan en bestaat voornamelijk uit vetten, suikers en eiwitten. Deze voedingsstoffen worden opgenomen en laten zijn beweging toe. De vetten en eiwitten leveren de plastic elementen voor de groei van de spier, terwijl de suikers de belangrijkste brandstof vormen. Een ander voedingsmiddel voor spieren zijn vitamines, waarvan sommige spierwerk en regeneratie vergemakkelijken.

Schade.- Spieren kunnen talloze schade oplopen. De belangrijkste zijn een infarct, waarbij het weefsel geen zuurstof meer krijgt en sterft; de traan die is wanneer de aponeurose die de spier omringt breekt en de breuk die zich verbergt. Spier wordt onderworpen aan overmatige arbeid of inspanning en de spiervezels worden gebroken. In sommige gevallen kan overbelasting of een klap spierweefsel ontsteken.

Herstel.- Een natuurlijk fenomeen van het lichaam is zelfherstel, waardoor de spier een reeks hormonen en verbindingen afscheidt die zich weer bij de gebroken weefsels voegen. Dit gebeurt vooral wanneer de spier herstelt na weerstandsoefeningen. Wanneer de breuk het product is van traumatisch letsel, is dit proces ingewikkelder en vele malen, ondanks een goede medische zorg, de vezels regenereren niet goed en kunnen beperkingen veroorzaken in de beweging van Spier.