Werkteams

De redenen om deze te bestuderen zijn dat managers ongeveer 70% van hun vergadertijd besteden; het gedrag van individuen varieert wanneer ze deel uitmaken van een team en een team is in staat om veel superieur werk te leveren in kwantiteit en kwaliteit.
Een werkgroep is een collectief van individuen die samenkomen om een ​​gemeenschappelijke taak uit te voeren. Het werk van een groep is niets meer dan de simpele som van het werk van elk van zijn leden, maar van leden die in staat zijn om met elkaar om te gaan, zichzelf en anderen zien als leden van een Eenheid.
Werkgroepen dienen te worden ingezet in geval van: als het probleem relatief onzeker of complex is of conflicten kan veroorzaken; als belangen van verschillende afdelingen bij het probleem betrokken zijn; als er geen onmiddellijke termijnbeperkingen zijn.
De sterke en zwakke punten van een groep worden gemeten op vijf belangrijke gebieden: gebruik van de middelen van de leden, doelstellingen, leiderschap, verantwoordelijkheid en communicatie.

Om potentieel effectief te zijn, mag een team niet bestaan ​​uit 'premium donuts'.Er moeten verschillende rollen worden gegeven waardoor de groep een andere entiteit kan belasten dan die van zijn leden. Elk van de leden vervult een dubbele rol, de functionele op basis van hun specialiteit en de teamrol op basis van hun persoonlijkheid. Acht rollen worden geïdentificeerd op basis van vier criteria: intelligentie, dominantie-autoriteit, introversie/extraversie en stabiliteit/angst. Deze rollen zijn niet statisch en moeten tussen teamleden rouleren.
Een werkgroep stuurt in het algemeen haar gedrag door haar eigen actienormen te creëren.
De optimale procedure voor het oplossen van groepsproblemen wordt ontwikkeld in 5 fasen: Afbakening of definitie van het probleem
Vaststelling van relevante feiten
Definitie en unificatie van termen
Bepaling van mogelijke alternatieven
Evaluatie van alternatieven en beslissingen
Psychologisch gezien wordt elke groep op een andere manier geconfronteerd met het oplossen van problemen. Er zijn drie stijlen van conflictoplossing: conflicten gladstrijken en vermijden, tot het uiterste forceren en onderhandelen, en het probleem aanpakken.
Er zijn in principe 11 verbale gedragingen die het succes of falen van de groep bepalen, maar ze zijn gegroepeerd in 4 groepen: vastberaden gedrag (voorstellen en ontwikkelen), gedrag reactie (ondersteunen, afwijken, verdedigen en aanvallen), verhelderend gedrag (vragen, informeren, samenvatten en controleren, begrijpen) en procesgedrag (interesse en Uitsluiten).
 In discussies komt vaak de figuur van de dissident naar voren, dat lid dat voortdurend wordt geconfronteerd met een algemene mening over de groep. Het proces dat zal volgen, gaat van aanvankelijke tolerantie naar afwijzing en isolatie, via pogingen tot rectificatie en verbale agressie.