Presentatie-elementen

• Papier De kwaliteit en textuur moet worden bepaald door de functie
van het schrift. Er moet ook aandacht worden besteed aan de grootte, die afhankelijk is van het type en de lengte van de inhoud. Wat betreft kleur, de meest voorkomende en traditionele is wit, hoewel de moderne smaak anderen toelaat, meestal binnen bleke tinten. In speciale gevallen —wanneer het visuele element een belangrijke communicatieve missie heeft, zoals in verkoopbrieven, het materiaal reclame, etc.—, kleurencombinaties worden gebruikt, andere materialen worden toegevoegd of het papier wordt vervangen door verschillende elementen.
• Schrijven Het meest voorkomende type schrijven voor de gewone schrijver is:
getypt, hetzij rechtstreeks, hetzij in originelen die bestemd zijn om te worden afgedrukt. Wanneer meerdere kopieën van originele geschriften nodig zijn, worden kopieerpapier of multi-kopieermachines gebruikt. Handschrift is in onbruik geraakt, behalve in bepaalde gevallen gehandhaafd door gewoonte of regels.
Schriftelijk is het handig om voor enkele details te zorgen, zoals: de voorwaarden van moderniteit en uniformiteit in de typen; het gebruik van inkt van passende kwaliteit en kleur om een ​​goede leesbaarheid en geschiktheid voor het papier en bijbehorende grafische elementen te bereiken; duidelijkheid en netheid; de getypte uitvoering met gelijkmatige druk, zodat er geen teken verzwakt of geperforeerd op het papier lijkt, enzovoort.

• Distributie Om redenen van duidelijkheid en esthetiek is het essentieel dat de
geschreven hebben een goed geplande distributie. Wanneer het op de originele factuur moet worden gepresenteerd, moet met dit principe rekening worden gehouden: het schrift is als een schilderij, dat moet worden omlijst door de witte randen om er goed uit te zien. Als het schrift boven, onder of aan een kant van het papier wordt opgestapeld, gaat de harmonie volledig verloren. Daarnaast completeert de verdeling van ruimtes het eisenpakket voor een adequate verdeling.
Laten we elk onderwerp afzonderlijk analyseren:
Marges. De bovenste en onderste moeten gerelateerd zijn aan de lengte van de tekst en met elkaar overeenkomen. Ze mogen nooit groter zijn dan twee keer de linkermarge en ook niet kleiner zijn dan deze. Als de tekst kort is, moet het papierformaat worden aangepast zodat het niet "zweeft" tussen enorme witten. (Het bureau van een goede copywriter moet voldoende papier hebben voor alle behoeften.)
De linkermarge - die de vrijheid zou moeten bieden om het schrift comfortabel te archiveren, ordenen of in te binden - heeft normaal gesproken tien tot vijftien gemeenschappelijke machineruimten, beginnend bij de rand van het papier. Rechts, van vijf tot acht. Deze geschatte afmetingen kunnen van geval tot geval verschillen.

We moeten waarschuwen voor twee veel voorkomende presentatiefouten: de bovenmarge is meestal te groot in verhouding tot de anderen, en het recht is vaak zo klein dat small verdwijnen. Het schrift - we herhalen het - moet omgeven zijn door een wit kader, perfect in balans.
Nog een waarschuwing: als er weinig meer te schrijven is en de onderste witruimte de juiste limiet bereikt, moet dit op een ander vel worden voortgezet; om dit niet te vermijden moet de ondermarge worden opgeofferd. (Alleen in het uitzonderlijke geval dat een korte notitie buiten de tekst ontbreekt, kan deze worden geschreven met een kleinere marge aan de linkerkant, om geen gebruik te maken van Een ander blad.) Als de handtekening overblijft, mag dit niet op een apart blad worden geplaatst, ook niet met een voorwoord of verduidelijking: er wordt een alinea bijgevoegd, daarom minder.
We waarschuwen vooral voor een algemeen gebruik onder typisten in onze omgeving: om puur esthetische redenen, om de rechte lijn van de rechtermarge, aan het einde van de regels gebruiken ze meestal de koppeltekens (typisch voor de snede of de vereniging van woorden) als elementen van gevuld. Dit zorgt voor ernstige leesbelemmering en kan leiden tot meer of minder ernstige fouten, naast de rompslomp die het bij publicatie betekent voor transcriptionisten of linotypeschrijvers. Om redenen van gezond verstand of praktische redenen, moet het gebruik van elk teken dat, zoals dit, niet geldig is voor de uitdrukking, worden vermeden. Op het gebied van schrijven mag de esthetiek nooit de logica overtreffen.
Ruimten. Het zal in de regel in twee spaties of "open regel" worden geschreven om het lezen en ook mogelijke correctie te vergemakkelijken in het geval van teksten die bedoeld zijn voor reproductie. In brieven, notities en speciale geschriften adviseert het gebruik: schrijf in twee spaties als de tekst kort is; als het lang is, schrijf dan één regel gevolgd; maar na de afzonderlijke punten wordt dubbele spatie gebruikt.
Na lees- en hulptekens moet een spatie worden gelaten, behalve in het geval van koppeltekens die woorden verbinden. Streepjes, haakjes, aanhalingstekens en intonatietekens vereisen een spatie vóór het hoofdteken en één na de terminal, als er niets anders volgt.
Inspringingen. Het zijn de spaties die aan het begin van de alinea's worden gelaten, aanvankelijk en tenslotte afzonderlijke punten. In gewone teksten wordt meestal de helft van de linkermarge als maat genomen. Er zijn gevallen waarin de maat van de inkepingen erg groot is, tot het punt dat ze soms de helft van de geschreven regel bereiken. De moderne distributie die "blokschrijven" wordt genoemd, maakt inspringingen overbodig en vervangt ze door een lege regel na elk afzonderlijk punt, in tekst die regel voor regel wordt geschreven.
• Opschriften Op correspondentiepapieren staan ​​soms zinnen of lijsten op verschillende plaatsen, met propaganda of beschrijvende vermeldingen van iets. Ze moeten zorgvuldig worden geformuleerd en geplaatst, zodat ze niet schokkend zijn en hun doel dienen. Behalve in het geval van briefhoofden (namen, titels, adressen en andere gegevens van personen en instellingen, gedrukt naar de klassieke smaak in de linksboven op papieren en enveloppen), zijn de inscripties vaak ongepast - vooral als ze opzichtig en propaganda. Een van de genoemde psychologische redenen adviseert om alle propaganda van algemene aard te vermijden in geschriften waarvan de belangrijkste deugd is: éri zijn status als een "persoonlijke boodschap": inscripties van dit type zijn vaak contraproductief, vervelend, nutteloos of bekritiseerd. Het gebruik ervan moet daarom strikt worden gecontroleerd.
• Illustraties Als tekeningen, foto's, plattegronden, schetsen, schetsen, schema's of andere illustraties het schrijven begeleiden, moeten ze in een harmonieus en logisch geheel met de tekst worden geïntegreerd. Hiervoor moeten ze passend en ordelijk zijn en met uitleg in overeenstemming met de inhoud en strekking van de tekst. We erkennen de waarde van het visuele element, dat vaak meer de aandacht van de lezer trekt dan het schrijven. Het is in de handen van de redacteur om binnen deze competentie - of in ieder geval de balans - te overwinnen.