Missie van woorden

Woorden - de minimale stukjes taal - worden traditioneel beschouwd als negen grammaticale functies:
1. Zelfstandige naamwoorden of namen: ze vervullen de belangrijkste missie binnen de taal, door alle wezens aan te duiden — levend en levenloos, van echt of denkbeeldig bestaan ​​— die het universum vormen. Ze zijn "de meesters" van de syntaxis, omdat ze alle ongelukken bepalen die variabele woorden binnen zinnen ondergaan.
2. Voornaamwoorden: vervang zelfstandige naamwoorden of reeksen woorden.
3. Bijvoeglijke naamwoorden: kwalificeren of bepalen zelfstandige naamwoorden.
4. Artikelen: zelfstandig naamwoorden en onderbouwde functies bepalen.
5. Werkwoorden: duiden het bestaan, de acties of toestanden (inclusief gevoelens, sensaties, enz.) aan van zelfstandige naamwoorden, met een bepaalde plaats in de tijd.
6. Bijwoorden: ze dienen werkwoorden, bijvoeglijke naamwoorden of andere bijwoorden, om de verschillende aan te duiden omstandigheden - modus, tijd, plaats, enz. - die gepaard gaan met de acties, kwalificaties of vermelde vaststellingen.

7. Voorzetsels: voeg grammaticale elementen samen om afhankelijkheid aan te geven.
8. Voegwoorden: voeg onafhankelijke grammaticale elementen samen.
9. Tussenwerpsels: ze drukken, onafhankelijk, verschillende stemmingen of intenties uit, zoals: geroepen, bedelen, aanmoediging, bewondering, ergernis, pijn, vreugde, verrassing, schrik, minachting en anderen Vergelijkbaar.
(Moderne grammaticale trends reduceren deze functies tot zeven: ze bevatten lidwoorden in bijvoeglijke naamwoorden en voornaamwoorden in zelfstandige naamwoorden of zelfstandige naamwoorden.)