Verhaalprocessen: het resultaat

EN! uitkomst is de termijn waarop de actie arriveert en, bijgevolg, het deel waarin het onbekende van de gebeurtenissen die zich achtereenvolgens in de ontwikkeling van de plot hebben voorgedaan, wordt gewist. De meeste vertellers geven de voorkeur aan een zacht einde boven een scherp einde. Het verhoogt de interesse van de lezer om af te ronden zonder echt af te ronden, aangezien de mogelijke en toekomstige interpretatie van de zaak aan zijn verbeelding wordt overgelaten. Het resultaat mag echter niet te onverwacht of duidelijk intuïtief zijn. Matiging is de norm in literaire zaken.
Laten we onze aandacht vestigen op deze milde ontknoping die Somerset Maug-ham ons biedt in Human Servitude:
- "Wil je met me trouwen, Sally?
Het meisje bewoog niet. Er was geen teken van schaamte op haar gezicht, maar ze keek hem niet aan toen ze antwoordde: 'Wil je het niet?'
'O, natuurlijk zou ik wel een eigen huis willen hebben.' En het wordt tijd dat ik erover nadenk om mezelf te accommoderen.
Filip glimlachte. Hij kende haar nu goed genoeg en was niet verrast door haar reactie. 'Maar wil je niet precies met me trouwen?' "" Ik zou met niemand anders trouwen. -Dan zijn we het eens.

'Mama en pap zullen erg verrast zijn, vind je niet?'
-Ik ben zo gelukkig!
- Zullen we lunchen?
- Geachte!
Hij glimlachte, pakte haar hand en schudde die. Ze stonden op en verlieten de galerij. Ze bleven even bij de balustrade staan ​​en keken neer op Trafalgar Square. Auto's en bussen reden alle kanten op, de menigte haastte zich voorbij en de zon scheen. Aanvullende bibliografie N? 36)
Ik koos dit andere eenvoudige en rustige einde dat ik vond in Bel Ami, door Guy de Maupassant:
"Toen hij de drempel bereikte, zag hij voor zich de zwarte en luidruchtige massa van de menigte die daar voor hem was gekomen, Jorge Du Roy. De mensen van Parijs keken naar hem en waren jaloers op hem.
Toen hij opkeek, zag hij in de verte, aan de andere kant van de Place de la Concorde, de Kamer van Afgevaardigden. En het leek hem dat hij van de portiek van de Magdalena naar de portiek van het Bourbon-paleis zou springen.
Hij daalde langzaam de treden van de hoge trap af, tussen twee rijen toeschouwers door. Maar hij zag ze niet. Zijn gedachten gingen terug en / voor zijn ogen, verblind door de schittering van de zon, zweefde het beeld íjdef W dame van Marelle, die in de spiegel de rachitis van de sims vaststelde, die ze altijd in rep en roer had als ze uit bed kwam." (Zie Volledige bibliografie) ip? pl ^ j || ijjfi9 37)