Voorbeeld van een wetenschappelijke brief

De grote wetenschappers en onderzoekers in de mensheid, vooral uit de Middeleeuwen, maakten hun bevindingen via correspondentie bekend. De oprichting van wetenschappelijke samenlevingen tijdens de Renaissance, was het begin van het verzamelen van kennis over het onderwerp wetenschappelijke, en brieven, gericht aan haar leden of aan de samenleving zelf, waren een van de belangrijkste bronnen van deze kennis.
Bij veel gelegenheden hebben de data van deze brieven het mogelijk gemaakt om te weten wie de eerste was die een ontdekking deed of een probleem oploste.
Vanwege zijn oorsprong en doel begon de wetenschappelijke brief als elke andere brief, waarin de afzender zijn nieuwe ontdekking ter overweging plaatste of mededeelde; dus het had geen gedefinieerd formaat.
Over het formaat bestaat geen volledige consensus, aangezien de lengte ervan kan variëren van een zeer kort formaat, zoals een notitie of memorandum, tot een zeer lang formaat, wat een verhandeling zou zijn.
Wat de inhoud betreft, heeft de toepassing van de wetenschappelijke methode ervoor gezorgd dat de wetenschappelijke brief enkele kenmerken heeft die hem onderscheiden, en die hem tegelijkertijd zijn doel laten vervullen:

- Het moet objectief zijn: dat wil zeggen, zich wijden aan de gemaakte opmerkingen en persoonlijke beoordelingen vermijden die niet strikt deel uitmaken van de procedure, voor zover mogelijk
- Het moet beschrijvend zijn: dit wanneer we een experiment of onderzoek doen, sinds wanneer we beschrijven in detail de omstandigheden en omstandigheden waarin we ze hebben gemaakt, zal het mogelijk maken om het door anderen te dupliceren onderzoekers.
- Moet afbeeldingen bevatten: om punten te verduidelijken die erg lang zijn of verwarrend kunnen zijn in de tekst.
- Bibliografie: de vermelding van de boeken waarin we ons onderzoek hebben ondersteund, voor iedereen die de bron wil weten die als basis heeft gediend voor ons werk.

Voorbeeld wetenschappelijke brief: