Definitie van het Rode Leger

Er zijn militaire eenheden of legers die met hun eigen naam de geschiedenis in zijn gegaan; dus hebben we de Romeinse Praetoriaanse Garde, de Viking-berserkers, de Perzische onsterfelijken, de Wehrmacht of de Grande Armée waarmee Napoleon Rusland binnenviel.

Juist dit laatste land, Rusland, zag de geboorte en groei van een dwingen leger dat destijds werd beschouwd als een van de belangrijkste ter wereld, zo niet de belangrijkste: het rode leger.

De oprichting van het Rode Leger dateert uit de revolutie van oktober 1917, als een noodzaak om militair tegen het Witte Leger te strijden.

De laatste bestond uit een amalgaam van strijdkrachten die tegen het Sovjetregime waren, waaronder veel tsaristische militairen.

Aanvankelijk werd het Rode Leger gevormd door de legereenheden die in opstand waren gekomen tegen de keizerlijke macht, evenals de meest oorlogszuchtige arbeiders. De eerste behoefte was om orde te scheppen in de verschillende milities die ze over de hele wereld hadden gecreëerd.

gebied Rusland en enkele van de gebieden die later de Sovjet-Unie zouden worden.

Leon Trotski was de eerste opperbevelhebber van het Rode Leger, de man die verantwoordelijk was voor de organisatie ervan en het met voldoende discipline en effectiviteit begiftigde om solvabel te zijn op het slagveld.

De eerste fase van oprichting en stabilisatie van het Rode Leger was cruciaal en zich hiervan bewust, aarzelde Trotski niet om personeel van het voormalige tsaristische leger in te zetten om leren militaire tactiek en om de nieuw opgerichte militaire macht te adviseren, hoewel hij ook niet aarzelde om zijn eigen op te nemen kennis en die van bolsjewistische activisten op het gebied van guerrillaoorlogvoering en andere praktijken dan tegenwoordig we zouden bellen "asymmetrische oorlogsvoering”.

De eerste vuurproef van het Rode Leger, de Russische burgeroorlog die volgde op de revolutie, werd met vlag en wimpel doorstaan.

Dit vormde geen belemmering voor het daaropvolgende falen van de gewapende vleugel van de revolutie communistisch tegen Polen, in de oorlog waarmee beide landen werden geconfronteerd, parallel aan de Russische burgeroorlog.

Dit is een constante die het Rode Leger in de loop van zijn geschiedenis heeft gezien: overwinning op moeilijke vijanden, zoals as-troepen in de Tweede Wereldoorlog, of de overwinning van de minima tegen Finland, waarbij een aantal slachtoffers vielen en verschillende specifieke nederlagen die Finland hielpen zijn onafhankelijkheid te behouden van de USSR.

Door het isolement dat internationaal was opgelegd aan het communistische regime van de USSR, In het interbellum moest het Rode Leger nieuwe tactieken en wapens ontwikkelen in geheim.

Symptomatisch voor die tijd is de collaboratie met Duitsland (ook al werd die al vanaf 1933 geregeerd door Hitler) van pantseroorlogvoering (tanks) en luchtvaart, een samenwerking die beter werd gebruikt door de Duitsers, die ook gebruik maakten van een zwakheid van het Rode Leger: het gebrek aan gekwalificeerde officieren als gevolg van de stalinistische zuiveringen.

Toen de paranoïde Stalin aan de macht kwam, begon hij een reeks zuiveringen die de meeste van de de getrainde commandanten van het Rode Leger, die de Georgische dictator als een bedreiging zag politiek.

Als gevolg hiervan, de onthoofding van het leger en daarmee het beroven van bekwame commandanten, de onmogelijkheid van een tegenaanval van de Rode Leger tot ver in de oorlog (praktisch, toen de Duitsers aan de poorten van Moskou stonden) blijft grotendeels uitgelegd.

Het is juist in deze periode, die van de grootste conflict (in Rusland bekend als de Grote Vaderlandse Oorlog), waarin de doctrine van het Rode Leger, met overvloedig gebruik van grote aantallen tanks en open-grafaanvallen van de infanterie, is gevestigd, en dat zal de kracht van zijn gepantserde eenheden voor de volgende decennia baseren (momenteel heeft Rusland het leger met het grootste aantal tanks in de wereld).

Deze doctrine was op de proef gesteld in het conflict in Mongolië, waarin de Sovjets en Japanners hadden gevochten, met overwinning voor de eerstgenoemde onder bevel van Gueorgui Zhukov, de maarschalk die in 1945 de leiding zou hebben over de liquidatie van de slag om Berlijn

Tijdens de oorlog was de opperbevelhebber van het Rode Leger Stalin zelf, en zijn commando's waren nog steeds sterk gepolitiseerd, en dit verklaart enkele grote mislukkingen.

De uiteindelijke overwinning van de Sovjets in de Slag om Berlijn heeft verschillende verklaringen, waarvan sommige de schuld bij de strijdkrachten zelf leggen. van de as, maar waartussen de numerieke superioriteit van het Rode Leger krachtig naar voren komt, wat een ware lawine van mannen (ook machines en middelen allerhande) op het Reich.

Na de Tweede Wereldoorlog wordt het Rode Leger gekenmerkt door enkele directe interventies (Hongarije, Tsjechoslowakije en Afghanistan onder hen), en advies en ondersteuning op verschillende niveaus van andere regeringen en linkse bewegingen in de hele wereld.

Tot de laatste dagen van de koude OorlogToen de USSR werd ontbonden, bleef het Rode Leger een strijdmacht van buitengewone omvang en potentieel. Tegenwoordig is zijn directe afstammeling het Russische leger, maar er zijn veel strijdkrachten die op de een of andere manier delen erfenis, en tradities in stand te houden die rechtstreeks afkomstig zijn van het Rode Leger, die van de landen die voortkwamen uit het uiteenvallen van de USSR.

Foto's: Fotolia - Popaukropa / Petr Bonek

Thema's in het Rode Leger