Concept in definitie ABC

De term tsaar wordt gebruikt om het type monarch aan te duiden dat eeuwenlang regeerde in veel regio's van Oost-Europa, maar vooral in Rusland. De tsaar zou een equivalent zijn van de westerse koning, aangezien hij een absolutistische macht bezat waardoor alle Beslissingen werden genomen door één persoon en alle bevoegdheden rustten, door goddelijk mandaat, op diezelfde persoon. individu. Men denkt dat de term tsaar is afgeleid van het Latijnse woord vallen, degene die door de Romeinen werd aangenomen ter ere van Julius Caesar en die werd toegekend aan alle keizers die die positie bekleedden.

De geschiedenis van de tsaren of het tsarisme als een vorm van regering neemt ons mee terug naar de Middeleeuwen, toen, met het oog op de verdwijning van het Romeinse Rijk, een groot deel van Europa zich moest reorganiseren politiek en cultureel. Terwijl in West-Europa politieke onderdanen als koningen, hertogen, feodale heren of prinsen ontstonden, was in Oost-Europa de tsaar heel gewoon als het maximale hoofd van een regio. Er wordt aangenomen dat de eerste tsaren aan het einde van de 10e eeuw in de regio van Bulgarije verschenen, en zich later verspreidden naar veel regio's van Oost-Europa, vooral Rusland, waar ze bekender zouden worden en waar ze tegelijkertijd veel meer zouden verdienen earn kan.

De tsaar als politieke figuur is altijd in verband gebracht met de autocratie, dat wil zeggen, met een regeringsvorm waarin één persoon centraal staat. Dit soort macht was vooral geconcentreerd in Rusland, een uitgestrekte regio die rijk is aan vele middelen, middelen en land dat toebehoorde aan de tsaar. De tsaar vervulde soortgelijke functies als die van de oude Egyptische farao, concentreerde alle openbare machten en bezat een weelderige kwaliteit van het leven die tegen het extreme was? armoede en ellende waarin de meeste bevolking. Aan de andere kant hing de macht van de tsaar ook af van hoe wijdverbreid lijfeigenschap was als een sociaaleconomische vorm die ervoor zorgde dat enorme belastingen en eerbetonen aan de regering moesten worden betaald. Tegelijkertijd was de tsaar in Rusland niet alleen de hoogste politieke heerser, maar bezat hij ook de macht over religie en werd beschouwd als hoofd van de kerk, waarvoor zijn bevoegdheden zelfs meer werden uitgebreid dan in westen.

De figuur van de tsaar zou aan het begin van de 20e eeuw verdwijnen met de gebeurtenissen die bekend staan ​​als de Revolutie Russisch, brutaal uitdrukking van ontevredenheid en vermoeidheid van de kant van de Russische bevolking tegenover een uiterst willekeurig en autoritair type regering dat de armoede en ellende van de bevolking in stand hield.