Concept in definitie ABC

Een medeklinker is het geluid van de taal oraal dat wordt geproduceerd door de sluiting of vernauwing van het vocale kanaal bij het in contact brengen of in contact brengen van de organen die verbonden zijn met de gezamenlijke hoorbare turbulentie veroorzaken. Met andere woorden, een medeklinker is een soort van songteksten van het alfabet.

Het woord medeklinker in het Latijn betekent "samen klinken met", en heeft te maken met het idee dat medeklinkers op zichzelf geen zelf klinken, maar moeten altijd vergezeld gaan van een of meer klinkers - de andere soort letters - om te hebben betekenis. Dit gebeurt meer precies in de Spaanse taal, omdat er in andere talen woorden zijn zonder klinkers.

De medeklinkers van de Spaanse taal zijn: B, C, D, F, G, H, J, K, L, M, N, Ñ, P, Q, R, S, T, V, W, X, Y en Z.

Elke medeklinker wordt gekenmerkt door eigenschappen onderscheidend zijn die het als zodanig definiëren en die typerend zijn voor elke taal ter wereld. Ze zijn: de wijze van articulatie (de

criterium is volgens hoe de stroom van lucht), het articulatiepunt (volgens de plaats in het mondkanaal waar de luchtobstructie optreedt), de wijze van fonatie (hoe de stembanden trillen), de VOT (of "stem aanvangstijd", dat wil zeggen, de vertragingstijd van fonatie), het ontwerpmechanisme, de lengte en dwingen articulatorisch.

Bij de uitspraak van medeklinkers zijn er verschillende soorten articulatie die kunnen zijn: labiaal (bilabiaal, lip-velair, labio-alveolair of labiodentaal), de coronale (linguolabiale, interdentale, tandheelkundige, alveolaire, apicale, laminaire, postalveolaire, alveolo-palatale, retroflex), de dorsaal (palataal, lip-palataal, velair, huig, huig-epiglottal), het radicaal (pharyngal, epiglottus-pharyngal, epiglottal) en de glottis.

De combinatie van de medeklinkers met de klinkers resulteert in elk woord van de eenvoudigste tot de meest complexe en dus de gebouw van zinnen.

Thema's in Medeklinker