Definitie van de Conventie van Genève

“Zelfs in liefde en in oorlog zijn er regelsWie heeft deze uitdrukking nog nooit gehoord? Welnu, in oorlog is dat zeker het geval (een ander ding is dat ze in de meeste gevallen worden geschonden), omdat het compendium zelfs een naam heeft.

Het Verdrag van Genève is de naam die is gegeven aan een reeks internationale overeenkomsten die in 1864 werden ondertekend en uitgebreid herhaaldelijk gewijzigd, en die verwijzen naar de plichten en rechten van strijders en slachtoffers in gevallen van: oorlog.

De bedoeling is op papier goed: in een praktijk als oorlogsvoering, waarin historisch gezien meer "gentlemen's agreements" tussen de mededingers, welke wettelijke regels moeten worden nageleefd, het gebrek aan bescherming van de burgerbevolking en de onschuldige niet-betrokkenen is in toenemende mate hoger.

In totaal zijn er vier belangrijke conventies die zijn bijgewerkt tussen de datum van het opstellen van van de eerste, in 1864, en de laatste update, die dateert uit 1949.

Het eerste verdrag handelt over de rechten van soldaten die gewond zijn geraakt in het veld.

Deze conventie moet in de context worden geplaatst van de oprichting, een jaar eerder, van het Internationale Rode Kruis (een entiteit die in moslimlanden wordt omgezet in de Halve Maan Roja), precies opgericht om slachtoffers van gewapende conflicten te dienen, ongeacht of ze militair zijn en hun kant, of burgers, in een humanitaire en ongeïnteresseerd.

Dit verdrag bepaalt dat zowel de gewonden als de gevangenen van de andere kant, of ze nu strijders zijn of niet en zodra ze de wapens hebben neergelegd, humaan zullen worden behandeld.

Dit houdt in dat ze niet willekeurig zullen worden behandeld, mishandeld, gemarteld voor informatie of standrechtelijk geëxecuteerd. In plaats daarvan zouden ze onderdak, voedsel en behandeling voor hun verwondingen of ziekten moeten krijgen.

Dit eerste verdrag erkent ook het Rode Kruis als een neutrale entiteit die zich inzet voor hulp en zorg voor de gewonden en behoeftigen door de oorlog, zowel burgers als militairen, en daarom de and ik respecteer aan haar leden, ongeacht hun nationaliteit.

Dit eerste verdrag werd exclusief onderhandeld en ondertekend door Europese landen.

Deze omvatten Spanje, Frankrijk, Italië, Denemarken, Portugal, Nederland, Zwitserland, België en verschillende koninkrijken die nu deel uitmaken van Duitsland (Pruisen, Würtemberg, Baden en Hessen-Darmstadt).

De eerste Conventie van Genève had alleen betrekking op gewonden in de strijd in oorlogsvoering te land, dus (* in 1906) werd een soortgelijk verdrag opgesteld voor oorlog op zee.

Het verdrag van 1906 is in wezen hetzelfde als dat van 1864, en breidt het uit tot de behandeling van schipbreukelingen, die moeten worden gerespecteerd en beschouwd als gewonden in grondgevechten.

De zee is echter een heel ander element dan het vasteland, omdat hulp in de uitgestrektheid van de oceaan veel moeilijker is. Dit is de reden waarom neutrale schepen schipbreukelingen mogen helpen, en oorlogvoerende landen mogen neutrale schepen niet aanvallen of hun reddingswerk belemmeren.

Het beschermt ook hospitaalschepen, en om verdenkingen te voorkomen, verbiedt het gebruik ervan voor oorlogsdoeleinden, zoals: vervoer- van troepen of munitie. Ze vallen op in de geschiedenis, en vanaf dat moment is het zinken van enkele schepen met het symbool van het rode kruis duidelijk zichtbaar met het excuus van die een soort oorlogsmissie heeft uitgevoerd, zoals het geval is met de Duitse Wilhelm Gustloff in de Oostzee door toedoen van een Sovjet-onderzeeër (* in 1945).

De massa's krijgsgevangenen die tijdens de Eerste Wereldoorlog en in de daaropvolgende conflicten werden genomen, leidden tot de ondertekening (* in 1929), van de derde Conventie van Genève, die precies handelt over de behandeling die moet worden gegeven aan de militairen die zich overgeven en die bijgevolg moeten worden genomen gevangenen.

Historisch gezien was het lot van krijgsgevangenen zeer ongelijk geweest; op de middeleeuwenRidders en edelen werden bijvoorbeeld bijna als gasten behandeld en genoten alleen van bewegingsvrijheid op voorwaarde dat ze niet konden ontsnappen.

Er werd losgeld voor hen gevraagd en ze werden onder geen beding geschaad, zelfs niet om hen te entertainen. In sommige gevallen mochten ze zelfs terugkeren naar hun domeinen om hun eigen losgeld te innen.

Daarentegen kregen voettroepen, vaak slecht bewapende boeren en legersoldaten of huurlingen, de slechtste behandeling. Hier kon geen winst mee worden gemaakt, dus werden ze direct gedood of, indien mogelijk, tot slaaf gemaakt of als slaven verkocht aan een derde partij.

In andere gevallen waren ze een voorbeeld voor de vijand; beroemd is het geval van de zeeslag van de Formigues-eilanden (* in september 1285), tussen Catalaanse en Franse galeien, waarin na de Catalaanse overwinning, meer dan 250 Franse matrozen werden verblind, om slechts één oog over te laten aan één, wie zou degene zijn die hen terug zou leiden naar Frankrijk. Men kan zich voorstellen dat wanneer de treurige stoet door steden en dorpen trok, de Fransen de wens zouden verliezen om met de Catalanen te knoeien, althans voor een tijdje...

De derde Conventie van Genève wil juist dit soort barbaars gedrag voorkomen. Ondanks de verre tijd (in de Middeleeuwen was deze vorm van gedrag normaal en geaccepteerd), kennen we allemaal gevallen, zelfs zeer recente (Balkanoorlogen van de jaren negentig bijvoorbeeld) waarin de behandeling van krijgsgevangenen is geweest onmenselijk.

Deze conventie definieert wat een krijgsgevangene is en heeft invloed op beide conflicten conflict waarin een van de partijen geen ondertekenaar is van de conventies van Genève, zoals: burgeroorlogen. Het omvat ook wat milities en guerrilla's zijn.

Deze laatste, onregelmatige troepen die in de meeste gevallen worden geassocieerd met verzet in bezette gebieden, moeten tekens dragen die hen van een afstand onderscheiden, en zichtbare wapens. De rest kan als terrorist of spion worden beschouwd en daarom zijn in dergelijke gevallen de overeenkomstige wetten van toepassing en niet die van oorlog.

Vandaar komen de filmscènes waarin wordt gezegd dat bijvoorbeeld geallieerde vliegeniers zich verschuilen in gebieden bezet tijdens de Tweede Wereldoorlog, kunnen door spionnen worden neergeschoten als ze gekleed worden aangetroffen burgerkleding.

andere tafereel Van de vele films die we kunnen zien, is het de typische waarin een soldaat, ondervraagd, bevestigt dat hij alleen zijn naam, rang en identificatienummer hoeft op te geven. Welnu, dit, wat waar is, werd vastgelegd in deze conventie.

Als we blijven praten over films en je hebt gezien "De brug over de rivier de Kwai"(En zo niet, kijk maar, want het is een juweel van universele cinematografie), weigert het personage gespeeld door Alec Guinness aanvankelijk om op de brug te werken omdat hij een officier is. Welnu, de banen die een krijgsgevangene kan en zou moeten doen, worden ook geregeld door die conventie.

Eindelijk de correspondentie die Rechtsaf om een ​​gevangene op te nemen, en dat de ontvoerder het recht heeft op voorafgaande afkeuring.

De vierde en laatste conventie van Genève, geratificeerd in 1949, gaat over de bescherming van burgers in oorlogstijd.

De Tweede Wereldoorlog heeft de burgers diep getroffen. Wapens zoals strategische bommenwerpers kunnen steden naar believen vernietigen, waarbij grote aantallen niet-strijders worden gedood, waarvan ze gedurende de hele conflict.

Bovendien waren de praktijken tegen burgers als oorlogswapen om de vijand te terroriseren aan de orde van de dag en daarom wilden ze er op internationaal niveau iets aan doen.

Dit verdrag (het laatst ondertekende) verbiedt dus willekeurige behandeling van de bevolking niet strijdende burger. Ook worden hun bezittingen gevrijwaard tegen plunderingen en represailles voor oorlogshandelingen tegen burgerpersoneel.

Waarschijnlijk zal de volgende conventie van Genève die wordt aangenomen cyberoorlogvoering zijn.

Vandaag, met een computer, kunnen we bijna net zoveel schade aanrichten als met een kernwapen, waardoor explosies in energiecentrales ontstaan kerncentrales die op het net zijn aangesloten, en dat energiecentrales en andere soorten diensten niet meer werken basis.

Fotolia-foto's: Wladimir1804 / Adrian Hillman

Thema's in de Conventie van Genève