Wat is het Peter Pan-syndroom?

In 1983 publiceerde Dr. Dan Kiley het boek "The Peter Pan Syndrome: Men Who Have Never Grown Up." "Het Peter Pan-syndroom, mannen die nooit volwassen worden."
Mensen die aan dit syndroom lijden zijn onverantwoordelijk, onzeker, bang voor eenzaamheid, afhankelijk en bang om weg te gaan uit hun veilige omgeving, meestal het ouderlijk huis. Door dit kinderachtige gedrag nemen ze een cynische houding aan, vluchten ze voor elke verantwoordelijkheid en zijn ze narcistisch en egocentrisch.
Ze worden beschouwd als speciale mensen, die boven de wetten van de sociale orde staan, boven de rigiditeit van de wereld van de ouderen, die nooit de frisheid en het geluk van de kindertijd zullen verliezen, dat hun leven een eeuwig leven zal zijn partij. De botsing met de realiteit zorgt er echter voor dat ze een houding aannemen in plaats van manipulatie en chantage naar de mensen om hen heen en naar de samenleving.
Sociaal zijn het leuke mensen op reis en feestjes, ogenschijnlijk erg fantasierijk en creatief, maar onverantwoordelijk om elke vorm van verbintenis of activiteit na te komen. Op de lange termijn zorgt deze onverantwoordelijkheid ervoor dat mensen weglopen vanwege gebrek aan ernst, en de getroffen persoon wordt uiteindelijk eenzaam. Vaak vormen ze hun eigen fantasiewereld.

Bovendien is het in het affectieve veld erg moeilijk voor hen om een ​​normale en stabiele relatie op te bouwen, omdat hun kenmerkende onvolwassenheid hen verhindert de gevoelens van een andere persoon begrijpen, behalve als u uw tegenhanger vindt, een persoon met het syndroom van Wendy.
Misschien wel de meest beruchte voorbeelden van dit soort gedrag zijn de veelbesproken Michael Jackson, die werd gediagnosticeerd, en minder opvallend, maar dichterbij, het geval van de "nini's", aangezien velen (niet alle) misbruik maken van deze omstandigheid om een ​​cynische, onverantwoordelijke en afhankelijk; zonder rekening te houden met de effecten van het verstrijken van de tijd of uw eigen behoeften.