Concept in definitie ABC

Hedonisme is die filosofische stroming die het bereiken van plezier voorstelt als het hoogste doel om te bereiken door het te identificeren met het goede.

Filosofische stroming die plezier als zijn maximale doel promoot door het direct te associëren met het goede

Dat wil zeggen, voor levensgenieters, als degenen die dit vasthouden levensfilosofie, plezier blijkt het ultieme levenseinde te zijn en daarom zullen ze hun hele bestaan ​​richten op het zoeken naar plezier en het onderdrukken van een kwestie die zeker in strijd is met plezier: pijn.

Volgens het hedonisme blijkt alles wat de mens doet een middel te zijn om iets anders te bereiken, alleen plezier zal de mens voor zichzelf zoeken.

Maxim van het hedonistische leven: genieten en genieten

Een hedonistisch leven leiden houdt onder andere in: tijd nemen om te genieten, jezelf overgeven wanneer je ze nodig hebt, proberen de dingen niet zo te rationaliseren. emoties als ze aangenaam zijn, geniet er dan liever van en dat is alles, en prikkel de nieuwsgierigheid.

Ondertussen is de dubbelzinnigheid dat per se het concept van plezier presenteert, genereert bij veel gelegenheden denkers en gedachten die op de een of andere manier spreken speak op het primaat van plezier worden onder de dekmantel van hedonisme geplaatst, hoewel ze soms niet samenvallen met deze stroming ethiek.

Soorten hedonisme, hoogtepunten epicurisme

Er zijn twee categorieën van hedonisme, ethisch hedonisme en psychologisch hedonisme.

De School Cyrenaica gesticht door Aristipo de Cirene, tussen de 4e en 3e eeuw na Christus. C. het is een van de klassieke scholen van het hedonisme. volgens Cyrene Plezier is het hogere goed dat ieder mens zou moeten nastreven en was daarom een ​​opmerkelijke promotor van lichamelijke bevrediging ten nadele van mentale en spirituele.

Een andere klassieke school die het hedonisme ondersteunt, is de EpicurismeHet associeert genot echter met rust en stelt dat het onmiddellijk verwerven van genot het verlangen vermindert.

Epicurisme wordt ongetwijfeld beschouwd als de meest emblematische vertegenwoordiger van deze filosofische trend. Ondertussen is het de Griekse filosoof Epicurus die als vader en stichter wordt erkend. Deze Griekse denker leefde tussen de 4e en 3e eeuw voor Christus.

Zijn stelregel draaide om de gedachte dat het plezier van zintuigen en de uitroeiing van pijn, die wordt bereikt door rede en voorzichtigheid, zijn de fundamentele doelstellingen van het bestaan. Het handelen en natuurlijk ook het nalaten moet daarop gericht zijn, wil de mens geluk bereiken.

Epicurus raadde zijn volgelingen aan om eerst die verlangens te bevredigen die nodig zijn om te kunnen leven en daarna die welke Ze zijn ook natuurlijk, maar niet onmisbaar, zoals het geval is bij artistieke manifestaties, seksuele uitingen, sociale interacties, enz andere
Nu, Epicurus zei dat dit de persoon op geen enkele manier zou moeten domineren.

Aan de andere kant voerde hij aan dat de verlangens die verband houden met politieke macht en roem kortstondig zijn en daarom niet eerder moeten worden overwogen dan de genoemde.

Hij raadde ook aan om niet bang te zijn voor de dood, omdat die niet voortbrengt gevoel in degenen die erdoor werden bereikt en andere kwesties behandelden die de mens altijd zorgen baarden, zoals de voedsel en de tijd die zegt dat de eerste en de beste de lekkerste zijn en de beste tijd zal degene zijn die het grootste plezier produceert.

Epicurus stichtte een zeer beroemde school in de Griekse hoofdstad Athene, genaamd The Garden, daar ontmoette hij discipelen en het idee om zich te bevinden in een tuin was niet grillig maar was gekoppeld aan een andere stelregel die Epicurus verspreidde over vooral liefde voor de natuur dingen.

Het belangrijkste verschil tussen de twee genoemde hedonistische stromingen is dat de eerste van Cyrene een meer egoïstisch voorstel had omdat het de prioriteit van persoonlijke belangen zocht.

Link naar utilitarisme

Een modernere versie van het hedonisme verscheen in de 18e eeuw, in Engeland, onder leiding van verschillende Britse filosofen zoals Jeremy Bentham en John Stuart Mill, onder anderen, die ook plezier als het ultieme doel voorstelden, hoewel hun zoektocht altijd gericht moet zijn op het welzijn van de samenleving, omdat maximaal plezier inhoudt dat we nooit de andere.

Een groot deel van de religies veroordeelt het hedonisme omdat het het bij uitstek beschouwt immoreel en om de aandacht af te leiden van de belangrijkste dogma's.
Het christendom veroordeelt het bijvoorbeeld omdat het in strijd is met zijn belangrijkste dogma: boven alles en vooral God en de naaste liefhebben.

Onderwerpen in hedonisme