Definitie van sociale geschiedenis

We begrijpen sociale geschiedenis als die manier om de geschiedenis te representeren of te vertellen die rekening houdt met alle sociale fenomenen als een fundamenteel onderdeel van de uitwerking van de historische rekening. De sociale geschiedenis confronteert of polemiseert dus met die traditionele manieren om het verleden te vertellen waarin alleen de daden waren uitgevoerd door politieke of militaire leiders en waarin volkeren of samenlevingen weinig of geen waarde hadden in het werk historisch. De sociale geschiedenis is een vrij recente tak van de geschiedenis als men bedenkt dat de mens het verhaal altijd heeft verteld. verleden en dat deze manier van doen pas in het midden van de negentiende eeuw opkwam om aan het begin van de twintigste eeuw te consolideren met de beroemde School van Franse Annales.

Sociale geschiedenis is misschien wel een van de nieuwste manieren om de gebeurtenissen uit het verleden weer te geven als we er rekening mee houden dat sinds de oudheid geschiedenis werd altijd gemaakt van specifieke anekdotes die waren gebaseerd op het optreden van grote militaire, politieke of politieke leiders. religieus. Voor sociale geschiedenis, zoals de naam al aangeeft, is de reden voor alle veranderingen, of de ruimte waar die veranderingen en historische gebeurtenissen plaatsvinden, niemand minder dan de samenleving zelf. Voor sociale geschiedenis is het dus interessanter om aandacht te besteden aan sociale veranderingen dan aan een gemeenschap in de loop van de tijd kan laten zien en dat kan leiden tot grote gebeurtenissen of fenomenen historisch.

Het centrale verschil is ook om te erkennen dat sociale veranderingen veel progressiever en op langere termijn zijn, en daarom: de effecten of de resultaten ervan zijn veel minder zichtbaar dan eenvoudige anekdotes die kunnen worden herkend en gedateerd met nauwkeurigheid. De sociale geschiedenis is het product van mentaliteitsveranderingen, van manieren om de wereld te begrijpen, van lang opgebouwde ontevredenheid en ongemak, van druk, van angst.

Een duidelijk voorbeeld hiervan zou zijn om de Franse Revolutie volgens de ogen van de sociale geschiedenis. Voor haar is de Revolutie Het werd door niemand anders uitgevoerd dan het Franse volk dat ongemak en ergernis had opgehoopt door vele historische gebeurtenissen (de schaarse deelnamepolitiek, verloren oogst, verrijking van de aristocratie, hoge belasting). Het is onmogelijk om deze en vele andere historische gebeurtenissen te begrijpen als niet-sociale fenomenen of fenomenen die het gevolg zijn van de besluit van een alleenstaande of van een Leider politiek en militair.