Definitie van oude filosofie

De filosofie, net als andere disciplines zoals geschiedenis, kan het worden onderverdeeld volgens de verschillende stadia in de tijd. Oude filosofie verwijst naar de periode van de filosofie die zich uitstrekt van de reflecties en bijdragen van pre-socratische denkers in de Vl eeuw voor Christus. C tot de IV eeuw van ons met het werk van San Agustín. Dit betekent dat het om een ​​periode van ongeveer 1000 jaar in de geschiedenis van de filosofie gaat. Er moet aan worden herinnerd dat we bij het gebruik van de term filosofie verwijzen naar de westerse filosofie, aangezien de geschiedenis van de oosterse filosofie een chronologie heeft en een benadering met andere parameters.

Belangrijkste oriëntatiepunten en figuren van de oude filosofie

De pre-socratische filosofen waren de eersten die als filosofen werden beschouwd. Deze groep denkers bestaat uit Thales, Anaximander en Anaximenes. Elk van hen stelde een origineel principe van de werkelijkheid voor (de arché) en verzetten zich anderzijds tegen de mythische verklaringen van de

traditie hierboven (om deze reden wordt gezegd dat de pre-socraten de overgang van mythe naar logos vertegenwoordigen).

Socrates is een relevante figuur uit de oudheid. Hij was de initiator van een filosofische traditie gebaseerd op dialoog en de behandeling van kwesties die de gemeenschap raken (zoals gerechtigheid, de plicht van de burger of de onderwijs). Socrates was Plato's leraar, die in zijn werken nadacht over de manier waarop regering ideaal. De sofisten waren tijdgenoten van Plato en verdedigden relativisme en scepticisme als benaderingen om elke vorm van dogmatisme te vermijden. Aristoteles studeerde aan de academie van Plato, maar toen hij intellectuele volwassenheid bereikte, was zijn benadering gericht op andere onderwerpen en interesses (Aristoteles is de vader van de logica als discipline, maakte de eerste classificatie van de dierenwereld, bestudeerde de verschillende regeringsvormen en droeg interessante reflecties bij over ethiek en andere takken van filosofische kennis).

Pythagoras en zijn school van Pythagoras vormen een belangrijke mijlpaal in de oude filosofie, aangezien wiskundige criteria en ideeën werden opgenomen in filosofische reflectie

De socratische traditie had zijn vruchten afgeworpen, aangezien later een reeks filosofische scholen ontstond, geïnspireerd door de leringen van Socrates (de school- Megárica, Cynic of Cyrenaica zijn drie belangrijke voorbeelden van filosofische tradities die gebaseerd zijn op de socratische geest).

De vruchtbaarheid van de oude filosofie blijkt uit de benaderingen van Heraclitus en Parmenides op het concept van beweging of in de debat Ethiek tussen epicuristen en stoïcijnen.

Toen het christendom als religie werd geconsolideerd, verloor de filosofie aan bekendheid en in deze context verscheen een sleutelfiguur, Sint-Augustinus. Deze christelijke denker stelde een synthese voor tussen Plato's filosofische benadering en de waarheid die in de geschriften wordt onthuld.

Foto's: iStock - gionnixxx / ZU_09

Onderwerpen in de oude filosofie