Definitie van magnetische stroom

De magnetische flux is een maatstaf voor het bedrag van magnetisme, zoals het het fysieke fenomeen wordt genoemd waarmee materialen krachten uitoefenen van aantrekkingskracht of afstoting van andere materialen.
Het wordt berekend vanaf magnetisch veld (ruimtegebied waarin a elektrische lading punctueel die naar a. gaat snelheid lijdt aan de gevolgen van een dwingen loodrecht en evenredig met zowel de snelheid als het veld B), het oppervlak waarop het werkt en de hoek van incidentie gevormd tussen de magnetische veldlijnen en de verschillende elementen van het bovengenoemde oppervlak.

De eenheid van magnetische flux in opdracht van de Internationaal systeem van metingen is hij weber en heet wbdaarom is dat ze bekend staan ​​als weberimeters voor die apparaten die worden gebruikt om magnetische flux te meten. Ondertussen, in de cegesimaal systeem, dat systeem van eenheden gebaseerd op de centimeter, de gram en de tweede, de maxwell; in dit geval eert de maxwell de

Schotse natuurkundige James Clerk Maxwell, die ook in de negentiende eeuw doorging naar het nageslacht voor zijn synthese van de theorie van het elektromagnetisme.

De weber of weberio Het is gelijk aan de magnetische flux die, wanneer deze door een circuit met een enkele lus gaat, een veroorzaakt elektromotorische kracht van één volt, als de bovengenoemde stroom in één seconde wordt opgeheven als gevolg van de uniforme afname. Weber's naam werd geïntroduceerd ter ere van de Duitse natuurkundige Wilhelm Eduard Weber, die zich in de 19e eeuw als zodanig onderscheidde door zijn bijdragen op het magnetische veld en ook als trainer van toekomstige fysieke professionals.

De magnetische flux wordt op een bepaalde manier weergegeven grafiek door de Griekse letter fi, van wie symbool het is: Φ.

Onderwerpen in magnetische stroom