Definitie van naast elkaar geplaatste zin

Een naast elkaar geplaatste zin is een soort samengestelde zin, met als belangrijkste kenmerk het niet-bestaan ​​van een woord als verbinding tussen de delen waaruit de zin bestaat. In de meeste gevallen is het kommateken het verbindingselement dat als nexus fungeert. Aan de andere kant hebben naast elkaar geplaatste zinnen de bijzonderheid dat geen van de twee delen van de zin belangrijker is dan de andere.

Een becommentarieerd voorbeeld van een naast elkaar geplaatste zin

Hier is een voorbeeld van een naast elkaar geplaatste zin vergezeld van een korte commentaar.

Me vriendkeuken-, studeren, tekenen, iets doen. Het is een samengestelde zin, omdat het verschillende werkwoordsvormen heeft, met name vier. Het is een naast elkaar geplaatste zin omdat de komma het element is dat de zin structureert en omdat geen van de acties met de vorm wordt uitgedrukt verbaal heeft een grotere relevantie dan de rest. andere uiterlijkenkelvoud Deze zin bestaat uit het feit dat de volgorde waarin hij wordt weergegeven kan worden gevarieerd en dat de betekenis niet verandert (mijn vriend studeert bijvoorbeeld, tekent, kookt, doet van alles).

Opgemerkt moet worden dat naast elkaar geplaatste samengestelde zinnen ook een puntkomma en een dubbele punt gebruiken als een element dat verenigt de twee stellingen van de zin (bijvoorbeeld: ik weet wat ik wil: win het kampioenschap of het feest begint om zes uur in de laat; om elf uur gaan de lichten uit).

Andere soorten samengestelde zinnen

Naast naast elkaar geplaatste zinnen zijn er de volgende klassen van samengestelde zinnen: gecoördineerd en ondergeschikt

We zeggen dat zinnen gecoördineerd zijn als de zinnen die deel uitmaken van een zin tot hetzelfde syntactische niveau behoren, aangezien er geen voorstel dat hangt van de ander af, omdat ze hiërarchisch gelijk zijn (bijvoorbeeld de zin "Ik heb geschreven en je hebt me niet geantwoord"). Gecoördineerde zinnen kunnen van verschillende soorten zijn: copulatief, adversatief, disjunctief, distributief of verklarend.

We spreken van bijzinnen wanneer een van de proposities waaruit het bestaat, van de andere afhangt. Dit betekent dat de ondergeschikte propositie niet autonoom kan handelen met respect naar de hoofdzin van de zin. Dus als ik zeg "Ik laat het je weten als ik opsta", worden we geconfronteerd met een bijzin van het bijwoordelijke tijdtype. Wat betreft de modaliteiten van ondergeschikte zinnen, zijn er de volgende: zelfstandige naamwoorden, bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden.

Foto's: iStock - sturti / Wavebreakmedia