Definicja czasowników kopulacyjnych

Czasowniki to klasa słów, które tworzą rdzeń zdania. Ta specyfika jest wyjątkowa wśród różnych typów słów, ponieważ pojedyncza forma czasownika zapewnia pełne znaczenie, co nie ma miejsca w przypadku pozostałych słów. Tak więc, jeśli mówię, że pada, idę lub przychodzę, komunikuję coś z pełnym znaczeniem.

Czasowniki mogą być analizować z różnych podejść: w zależności od ich koniugacji, trybów, czasów czasownika lub ich typologii. W tym poście zajmiemy się czasownikami kopulacyjnymi, szczególnym przypadkiem w zbiorze czasowników język hiszpański.

Czym są czasowniki kopulacyjne

Ogólnie rzecz biorąc, czasowniki komunikują różne czynności (chodzenie, śmiech, biegać, myśleć...). Jednak niektóre czasowniki nie komunikują działań i dlatego są a wyjątek. Mówimy o czasownikach kopulacyjnych, których podstawową cechą jest kojarzenie podmiotu z orzeczeniem. Istnieją dwa ściśle kopulacyjne czasowniki, czasownik być i być (w niektórych klasyfikacjach czasownik pojawiać się jest również uważany za kopulacyjny). Jeśli główny czasownik zdania jest kopulacyjny, orzeczenie nie jest orzeczeniem werbalnym, lecz nominalnym. Nazywa się je czasownikami kopulacyjnymi, ponieważ służą jako związek (lub kopuła) między podmiotem a a

O ile w zdaniu z czasownikiem niekopulacyjnym występuje pewna czynność (na przykład w zdaniu „przyjaciele pływali w basenie”), o tyle w przypadku czasownika kopulacyjnego nie ma akcja w zdaniu (np. w zdaniu „moi koledzy są dobrymi sprinterami”, żadna akcja nie ma miejsca, ponieważ bohaterowie zdania tak naprawdę nic nie robią, ale są coś).

Czasowniki półkopulacyjne

Niektóre czasowniki mogą przypominać kopulatywne w trening niektórych zdań. Na przykład czasowniki spotykają się, powodują, zostają, zostają lub stają się. Tego typu czasowniki wyrażają stan czegoś i mogą mieć zastosowanie predykatywne (nie kopulacyjne) lub semikopulacyjne. Miałyby znaczenie predykatywne w zdaniach typu „to dziecko odwróciło się plecami” lub „wykładowca zachował swoje argumenty”. Zamiast tego tego typu czasowniki są uważane za półkopulacyjne w zdaniach takich jak: „ta kobieta oszalała” lub „dziecko było bardzo spokojne”.

Trudność czasowników kopulacyjnych ser i estar dla obcokrajowców uczących się hiszpańskiego

Rozróżnienie między ser i estar istnieje w bardzo niewielu językach, a jednym z nich jest hiszpański. Ta szczególność nie jest niedogodnością dla mówcy, którego język Hiszpański jest właściwy, ale jest problemem dla obcokrajowców. Tak więc proste wyrażenia, takie jak „Jak jest” lub „Jak jest”, które mają inne znaczenie, można łatwo pomylić, jeśli nie zostaną rozróżnione z przejrzystość co to znaczy być i być.

Zdjęcia: iStock - CEFutcher / vitapix