Концепт у дефиницији АБЦ
Мисцелланеа / / November 13, 2021
Флоренциа Уцха, у јануару 2011
Се зове предмет томе појединац који је подређен ауторитету надређеног и зато има обавезу да му се покорава у сваком од његових захтева. “Монарх је захтевао да га његови поданици прате у успостављању реда у нација.”
Лице које мора да се покорава вишој власти или становнику у односу на управне власти на својој територији
А с друге стране, термин се такође користи за означавање грађанин нације к, који као такав мора да се подвргне одлукама политичких власти.
“Велико оружје у корист председника је умјереност којом успева да стекне наклоност својих поданика.”
Морамо рећи да субјект није роб, али мора строго поштовати одлуке и наредбе произлази од његовог претпостављеног, а он ће имати само права која му власт додели, а да неће моћи да захтева ништа више од онога што јесте даје.
Разлике између субјекта и грађанина
Да би се избегла поновљена забуна између појмова, биће потребно нагласити разлике између субјекта и грађанина, јер оба ни на који начин нису синоними.
Бити субјект подразумева правну ситуацију уговорену за живот од које ће особа зависити државе током њеног постојања, а уз ограничено вршење грађанских и политичари. С друге стране, грађанин одржава слободнију везу са државом, јер ужива разна права, а наравно и обавезе које захтева његова
статус куо.Француска револуција чини да се грађанин роди и заборави на субјекта који се покоравао свему у старом режиму
После тријумфа Француска револуција настаје карактер грађанина и субјект ће бити заборављен.
Стога је случај да је појам субјект имао чешћу употребу у антици него данас, јер не само да га је било у потпуности различита од државе која је то учинила, али и зато што су права која су људска бића имала у поређењу са данашњим била многа мање.
Раније је монарх био максимални поглавар и носилац свих права нације и поданика циљеви овога, нису постигли ентитет предмета који ће доћи касније захваљујући проглашењу разних Права.
Ово управо описано стање догодило се по налогу такозваног Старог режима, или монархијског апсолутизма, који је владао и владао разне европске нације од средњег века до Француске револуције која се догодила 1789. године и под утицајем идеја кретање просветитељства, на крају су прогресивно анимирали и прогнали овај политички систем и уступили место Републици, демократија и подела власти, сва питања која су подразумевала веће индивидуалне слободе и излазак из репресивног стања.
Краљ је, по налогу монархијског апсолутизма, концентрисао сву власт у својим рукама и сматрао се собом који је произашао директно из божанства које га је подржало и депоновало у њему како би могао да влада према њему. Молимо вас.
Као последица тога, били су произвољни, ограничавајући индивидуалне слободе својих поданика, посебно слобода они који су им противречили и који су, на пример, често морали да трпе прогон, затвор и чак смрт.
У конкретном случају Француске, неједнакост владао у ово доба, био имање свештенства и племства које је уживало привилегије и права, на апсолутну штету трећег поседа, сачињеног од остатка Популација, који су не само трпели угњетавање већ и нису имали могућност да изразе своје мишљење или учествују у политичким одлукама.
Као последица тога, тај естаблишмент је био тај који је највише подржавао револуционаре, јер је то подразумевало одлазак сенке и искључивање и моћ спровођења другог политичког система, демократскијег, који има а учешће адекватни и онако како су заслужили, уравнотежени и једнаки осталим имањима.
Предмети у Миниону