ความสำคัญของตัวตน

องค์ประกอบที่น่าสนใจของ วรรณกรรม: ตัวตน.- ภายในวรรณกรรมมีองค์ประกอบมากมายที่สามารถเพิ่มคุณค่าให้กับข้อความ ทำให้ข้อความซับซ้อนขึ้น และประดับประดาด้วยรูปแบบพิเศษของงานเขียน หนึ่งในนั้นคือการเลียนแบบหรือที่เรียกว่า prosopopoeia ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่ใช้งานง่ายและเพิ่มสไตล์ให้กับงานเขียนของบุคคล

บุคลาธิษฐาน ดังคำที่กล่าวไว้หมายถึงการนำไปใช้ ลักษณะเฉพาะ ตามแบบฉบับของ มนุษย์ ต่อสิ่งของ สัตว์ หรือแม้แต่องค์ประกอบของ ธรรมชาติ. ซึ่งอาจมาจากการกระทำ เช่น "แสงที่หลับใหล" หรือจากลักษณะ คำคุณศัพท์ หรือคุณสมบัติที่เป็นของ โลกมนุษย์และถ่ายทอดโดยโวหารสู่สรรพสัตว์สิ่งไม่มีชีวิตเป็นต้น เช่น ถ้าเราพูดว่า "คืนครุ่นคิด" หรือ "คืนหนึ่ง น่ากลัว».

รูปแบบการเขียนเหล่านี้เรียกว่า บุคลาธิษฐาน รวมกันเป็นอุปมาอุปไมยประเภทหนึ่งเพราะเห็นชัดว่า ไม่มีสิ่งใดเป็นไปได้ แต่ทรัพยากรวรรณกรรมใช้เพื่ออธิบายความเป็นจริงหรือในวิธีที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น สถานการณ์.

การแอบอ้างเป็นส่วนหนึ่งของละครหรือกิจกรรมการแสดงละคร

เมื่อเราใช้คำว่าการเลียนแบบในบริบทของกิจกรรมการแสดงละคร เช่น การแสดงละคร อาจมีความหมายเดียวกัน มีความหมายมากกว่ากรณีวรรณคดี แต่อาจหมายถึง การแสดงกิริยาท่าทางของผู้แปล แปลงตนเป็นอื่นที่ไม่ใช่ จริงหรือ.

การแสดงตัวตนอาจเป็นได้เมื่อนักแสดงหรือนักแสดงหญิงสวมบทบาท ตัวอย่างเช่น บุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์หรือตัวละครประเภทอื่นๆ ที่ไม่ใช่ตัวเขาเอง การกระทำประเภทนี้เป็นพื้นฐานของการแสดงอย่างชัดเจน เนื่องจากในกรณีส่วนใหญ่นักแสดงและนักแสดงหญิง พวกเขาต้องมองหาทรัพยากรเพื่อกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอื่น คนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง เป็นคนอื่น และจากนั้นพัฒนาพวกเขา การก่อสร้าง น่าทึ่ง

ความสำคัญของบุคลิกภาพในงานศิลปะ

ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ อุปกรณ์หรือการแสดงเลียนแบบบุคคลนั้นมีความเกี่ยวข้องกับทั้งวรรณกรรมและนาฏศิลป์ ประโยชน์ที่ได้รับจากเทคนิคเหล่านี้ขึ้นอยู่กับผู้แต่งแต่ละคน ศิลปินแต่ละคน และด้วยเหตุนี้เราจึงไม่สามารถพูดถึงวิธีการปลอมตัวแบบใดแบบหนึ่ง ทั้งในลายลักษณ์อักษร ปากเปล่า หรือการแสดง

ภาพ: iStock. RADsan/โคริโอนอฟ

ในกรณีใดกรณีหนึ่งจากสองกรณีนี้ ถือว่าเป็นงานสร้างสรรค์ที่ละเอียดอ่อนซึ่งหาที่เปรียบไม่ได้และไม่สามารถทำได้ คัดลอกโดยผู้อื่นเนื่องจากเกี่ยวข้องกับความต้องการ ความสามารถ และความสนใจของผู้ใช้ ทรัพยากร.