Μαθήματα προσευχής

Παραδοσιακά, θεωρείται ότι υπάρχουν απλές και σύνθετες προτάσεις.
1. Απλές προτάσεις. Έχουν μόνο ένα υπόθετο και δεν σχετίζονται. Ορίζονται με σημεία στίξης. Είναι βασικά στο λεγόμενο "κομμένο στυλ", με μοντέρνα γεύση.
Παράδειγμα:
Διευκρινίζω. Η μέρα σπάει τις σκιές. Τους αναιρεί.
Λόγω του ρόλου που παίζει το θέμα σε σχέση με τη λεκτική δράση, οι απλές προτάσεις μπορούν να είναι:
α) Ενεργό. Το θέμα εκτελεί την ενέργεια που υποδεικνύεται από το ρήμα:
Η εφημερίδα διαδίδει τις ειδήσεις
θεματικό ρήμα συμπ.
άμεσος ενεργός πράκτορας
β) Παθητική. Το θέμα λαμβάνει την ενέργεια που υποδεικνύεται από το ρήμα, που εκτελείται από το συμπλήρωμα πράκτορα (το τελευταίο είναι γενικά κατανοητό):
Τα νέα διαδόθηκαν από την εφημερίδα
συμπλήρωμα ρήματος θέματος
παθητικός παράγοντας ασθενών

Το ίδιο μπορεί επίσης να εκφραστεί με την παθητική κλήση με "se" (ή απρόσωπο παθητικό):
Τα νέα διαδόθηκαν από την εφημερίδα
συμπλήρωμα υποκειμένου ρήματος
παθητικός ενεργός παράγοντας ασθενών
2. Σύνθετες προτάσεις. Οι προτάσεις συνδέονται, με τη μορφή τελείων. Είναι τα πιο συνηθισμένα στην ομιλία. Η συμμετοχή μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

α) Με συντονισμό. Οι προτάσεις διατηρούν την ανεξαρτησία τους, αν και συνδέονται. Η ένωση μπορεί να είναι με δύο τρόπους:
α) Με σύνδεση: Ο Χουάν μελετά και ο δάσκαλος τον καθοδηγεί.
β) Χωρίς άξονα (αντιπαρατίθεται): Ο Χουάν σπουδάζει, ο δάσκαλος τον καθοδηγεί.
β) Με υπαγωγή. Οι προτάσεις δεν είναι ανεξάρτητες, δεδομένου ότι ένας ή περισσότεροι υφισταμένοι εξαρτώνται από έναν κύριο (δεν έχουν πλήρη έννοια από μόνα τους, ενεργούν σε μια συμπληρωματική λειτουργία). Σύμφωνα με τη λειτουργία τους, οι υφισταμένοι ταξινομούνται ως:
»Ουσιαστικά
1 επίθετα
Θέμα: Όποιος σπουδάζει προχωρά.
Άμεσο συμπλήρωμα: Ο Juan μελετά τι του αρέσει.
Έμμεσο συμπλήρωμα: Ο Juan μελετά ποιος τον βοηθά.
• Επίρρημα
Καθοριστικός:
Προκριματικά:
Επεξηγηματικός:
Συμπεριφορά:
Τοπικός:
Προσωρινός:
Αιτίες:
Συνεχής:
Υποθετικοί:
Ο νεαρός που είναι εκεί σπουδάζει.
Ο νεαρός που είναι προοδευτικές σπουδές.
Ο νεαρός, που είναι φίλος μου, σπουδάζει.
Ο Juan σπουδάζει σύμφωνα με τις οδηγίες. Ο Χουάν μελετά πού είναι. Ο Juan μελετά όταν τον αφήνουν. Ο Χουάν μελετά γιατί θέλει. Ο Juan μελετά, γι 'αυτό θα ξέρει. Ο Juan μελετά αν μπορεί.
Όπως μπορούμε να δούμε, τα στοιχεία των προτάσεων που είδαμε νωρίτερα δεν αντιπροσωπεύονται από απλές λέξεις ή φράσεις, αλλά από προτάσεις (οι οποίες, ως τέτοιες, έχουν το δικό τους ρήμα). Σε σύνθετες προτάσεις πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο ρήματα στην προσωπική, ρητή ή σκόπιμη διάθεση.
Οι προτάσεις συντεταγμένων μπορούν να χωριστούν σε απλές προτάσεις, χωρισμένες με τελείες, καθώς κάθε μία έχει τη δική της ανεξάρτητη έννοια. Οι υφιστάμενοι, από την άλλη πλευρά, δεν έχουν κανένα νόημα παρά μόνο ως προς τον κύριό τους: μόνο οι τελευταίοι θα μπορούσαν να ενεργούν ανεξάρτητα.