Definitie van het Byzantijnse rijk

De titel van rijk Byzantijns wordt traditioneel toegepast op gebied die ontstond na de val van de Romeinse rijk in de oostelijke sector van Europa en die enkele gebieden in Azië en Afrika omvatte. Het Byzantijnse rijk (ook bekend als Byzantium) was toen het deel van het grondgebied dat een Formaat keizerlijk tegen de Romeins-Germaanse staten die onafhankelijk in West-Europa waren opgericht. De naam van het Byzantijnse rijk zou pas in de 18e eeuw op deze ruimte worden toegepast, terwijl in de hele Middeleeuwen zo'n plaats zou bekend staan ​​als het Oost-Romeinse rijk.

Samen met de Romeins-Germaanse staten van het Westen en de islam (die pas in de VII), zou het Byzantijnse rijk een van de drie territoriale en politieke domeinassen in de periode middeleeuws. Het begin als een aparte entiteit van het Romeinse Rijk is gevestigd in het jaar 476 d. C., moment waarop de westelijke regio van het rijk onder de macht van de barbaren viel. Van zijn kant wordt het jaar 1453 beschouwd als het jaar waarin dit rijk zou vallen onder de druk van de Arabieren en de inname van Constantinopel, de hoofdstad van het rijk.

Byzantium kan worden opgevat als een tussenliggende verbindingsruimte tussen de westerse wereld en de Arabische wereld. Deze geografische ligging stelde hem altijd in staat om vloeiende relaties (hoewel niet altijd vreedzaam) met beide partijen te onderhouden, levensstijlen te assimileren en tradities en voer ook in bevoegdheid door gebieden met grote economische rijkdom. In die zin zou het Byzantijnse grondgebied de plaats zijn in bijna elke gelegenheid van de beroemde kruistochten die door de. werden opgericht Westerse koningen en wiens doel het was om gebieden die door het christendom als heilig werden beschouwd te heroveren uit de handen van moslim.

De Byzantijnse keizers, onder wie Constantijn een van de belangrijkste was en die de hoofdstad zouden noemen, handhaafden de traditie Romein van een in zijn persoon gecentraliseerde macht, die de gebieden in provincies organiseerde onder de macht van gouverneurs die altijd op zijn wensen moesten reageren. De maximale uitbreiding van het rijk zou komen met keizer Justinianus in de 6e eeuw en een indrukwekkend aantal gebieden rond de zee bereiken. Middellandse Zee (een groot deel van het huidige Turkije, de Syrisch-Palestijnse corridor, Jeruzalem, Egypte, Noord-Afrika, de Balkan, Italië en delen van Spanje).