Voorbeeld van episch genre

De episch genre is een van de genres waarmee je heroïsche prestaties en gebaren kunt vertellen die echt of fictief kunnen zijn en hun prestaties ze zijn meestal grootmoedig, waardoor een epische legende kan worden bewaard of gevormd en die de personages overstijgen later.

Dit genre heeft bovennatuurlijke elementen zoals monsters, bovennatuurlijke krijgers of grootmoedige gebeurtenissen.

Een ander element dat het epische genre heeft, is dat van extreme gevechten, die over het algemeen fysiek zijn naast het feit dat de held buitengewone krachten heeft.

In dit genre worden gebeurtenissen, met name veldslagen, goed beschreven, naast het beschrijven van de manier van leven van de plaatsen waar ze zijn, zoals steden, provincies, kastelen of zelfs koninkrijken.

De stijlen van dit genre zijn onderverdeeld in:

• Liedjes
• Liedjes en
• Rapsodieën.

Daarnaast kan het epische genre in hoofdstukken worden gedaan.

Voorbeelden van epische genreverhalen:

Voorbeeld 1, Fragment van de Ilias:

"... Toen Achilles zijn huilende verlangens had bevredigd, keek hij meelevend naar de grijzende oude man en, hem uitnodigend om plaats te nemen, zei hij:" Ellende, hoeveel tegenslagen heeft uw hart doorstaan! Hoewel we allebei gekweld zijn, laat de pijn in de ziel rusten, het ijzige huilen is nutteloos, want wat de goden hebben gesponnen voor de ellendige stervelingen is om in verdriet te leven, terwijl ze daarvan zijn vrijgesteld zorgen. Op de drempel van Olympus staan ​​twee vaten met geschenken die de god uitdeelt: in de ene zijn er zorgen en in de andere vreugden. Degene aan wie Zeus ze gemengd geeft, ontmoet soms ongeluk en anderen met geluk, maar hij die alleen... krijgt spijt, leeft met schaamte en gaat van de ene plaats naar de andere zonder geëerd te worden, noch door de goden, noch door de Mannen. Zo schonken de goden mijn vader, Peleo, grote gunsten vanaf zijn geboorte: hij overtrof de andere mensen in geluk en rijkdom, regeert hij over de Myrmidons, en als sterveling, godin. Maar ze legden hem ook een kwaad op: dat hij na zijn dood geen kinderen had om in het paleis te regeren. Slechts één verwekte, wiens leven kort moet zijn. Bovendien kan ik hem niet de troost bieden om voor zijn oude dag te zorgen, aangezien hij zo ver van mijn koninkrijk verwijderd is. Denk dat je ook rijk en gelukkig regeerde over Lesbos en van Phrygië tot het immense Hellespont. Maar de goden brachten je de plaag van de oorlog. Geef het gelaten door en laat niet voortdurend verdriet uw hart beheersen, want misschien zijn uw tegenslagen nog niet geëindigd... "

Voorbeeld 2, fragment uit de Odyssee:

“… CANTO II TELÉMACO VERZAMELT DE MENSEN VAN ITACA IN VERGADERING Commentaar: De slaapkamer van Telémaco was zonder twijfel een van de thálamoi die de centrale binnenplaats omringden, in de tegenoverliggende vleugel al mégaron Commentaar: Euriclea, net als alle personages die een belangrijke rol gaan spelen in het verhaal (vooral in canto XIX), wordt binnenkort gepresenteerd en met alles detail. Dit is de reden waarom Homerus met genoegen het moment beschrijft waarop Telemachus naar de slaapkamer gaat.Commentaar: De bedden in die tijd waren houten kinderbedjes met de planken "geboord" om touwen in te voeren en ze aan te spannen om te dienen als ondersteuning voor de matras, van wat voor soort dan ook (waarschijnlijk eenvoudig huiden). vgl. Ety - aologctum Magnum s. v. Treton léchos. En toen Eos, degene die 's morgens geboren werd, degene met de vingers van roos, werd getoond, stond meteen de geliefde zoon van Odysseus op uit de bed, kleedde zijn kleren aan, hing het scherpe zwaard op zijn schouder en onder zijn voeten, glanzend als olie, trok hij prachtig aan he slippers. Toen ging hij op weg, kwam uit de slaapkamer als een god in zijn houding, en beval de luidruchtige herauten om de langharige Achaeërs in een vergadering bijeen te roepen; De eerste koos een kant en de laatste begon zich haastig te verzamelen. Later, toen ze verzameld waren en al verzameld waren, begaf hij zich naar het plein - in zijn hand een bronzen speer -; maar niet alleen dat hij werd gevolgd door twee snelbenige windhonden. Toen stortte Athene goddelijke genade over hem uit en alle burgers keken hem vol bewondering aan; hij zat op de troon van zijn vader en de oudsten gaven hem de plaats. Vervolgens begon de Egyptische held onder hen te spreken, die al gebogen was door ouderdom en duizend dingen wist, omdat ook zijn zoon, de speerman Antifo, was in de holle schepen ingescheept in het gezelschap van de goddelijke Odysseus naar Ilion van goed veulens; De woeste Cycloop had het in zijn diepe grot gedood en het als laatste hap van zijn diner klaargemaakt. Hij had er nog drie over: de ene behoorde tot de vrijers en de andere twee zorgden onvermoeibaar voor het vaderlijk bezit. Maar toch was hij het niet vergeten, altijd in rouw en verdriet. Ze huilde om haar zoon, verhief haar stem en zei: «Luister nu naar mij, Italianen, wat ik jullie ga zeggen. We hebben nog nooit een bijeenkomst of sessie gehad sinds de goddelijke Odysseus in de holle schepen marcheerde. Wie roept ons dan nu op deze manier op? Wie heeft zo'n grote behoefte aangevallen, van de jongeren of van de ouderen? Heeft hij nieuws gehoord dat het leger eraan komt, nieuws dat hij ons wil onthullen zodra hij erachter is gekomen, of gaat hij ons iets anders laten zien dat interessant is voor de mensen? Het lijkt me dat hij nobel is, gelukkig. Dus Zeus zal het goede dat hij in zijn geest opwekt tot bloei brengen!" Zo sprak hij, en de geliefde zoon van Odysseus was blij met zijn woorden. Hij zat dus niet meer en voelde een plotselinge drang om te spreken. Hij stond op in het midden van het plein en de heraut Pisenor, goed geïnformeerd over discreet advies, plaatste de scepter in zijn hand. Daarna ging hij eerst naar de oude man en zei: «Oude man, die man is niet ver weg, ik ben het die de mensen heeft geroepen (en dat zul je snel weten), want de pijn heeft me te veel bereikt. Ik heb geen nieuws gehoord over de komst van het leger dat ik u ga onthullen nadat ik erachter ben gekomen, en ik zal u ook niets laten zien of vertellen dat voor de mensen van belang is, maar een zaak van mij privé die als een plaag op mij op het paleis is gevallen, of beter als twee: een is dat ik mijn edele vader heb verloren, die eens over u regeerde en zo goed was als een vader. Maar nu heeft een nog grotere plaag me overvallen die op het punt staat mijn huis snel te vernietigen en me allemaal zal verliezen de hacienda: ze belegeren mijn moeder, hoewel ze het niet wil, sommige vrijers, zonen van mannen die hier het meest zijn edelen. Ze zijn bang om naar het huis van hun vader Icario te gaan, zodat hij zijn dochter kan schenken en haar aan wie hij wil kan geven en haar gunst kan vinden. In plaats daarvan komen ze elke dag naar mijn huis om ossen, schapen en vette geiten te slachten, te feesten en de rode wijn in te schenken. Er gaan zoveel goederen verloren, want er is geen man zoals Odysseus die deze vloek van mijn huis afwerpt. Ik moet het nog niet weggooien, maar later zal ik zeker zwak zijn en me niet bewust van de waarde ervan! In werkelijkheid doe ik het commentaar: Het is een formule die twintig keer voorkomt in de Odyssee en slechts één keer in de Ilias (1477). Eos is de dageraad, dochter van Hyperion en zus van Helios en Selene. vgl. Hesiodus, Theogonie, 371 ev. Commentaar: Hier is een voorbeeld van hoe een vergadering eruit zou kunnen zien in archaïsche tijden, hoewel er om voor de hand liggende redenen geen scherpe conclusies mogen worden getrokken, zoals sommige historici beweren. Uit de tekst lijkt af te leiden dat het de koning is die het oproept - want er is er al twintig jaar geen geweest en men vraagt ​​zich af wie de oproeper is; Er is geen vaste volgorde van interventie en dit heeft de aanwezigheid van enkele "ouderen" die de vertegenwoordigers van de belangrijkste families zouden kunnen zijn en wiens rol helemaal niet duidelijk is. vgl. M. 1. Finley, De wereld van Odysseus, blz. 95 en volgende Commentaar: Ilion is de epicorische naam van Troje. vgl. R. Carpenter, Folk tale..., pagina 63 Commentaar: Er is hier een kleine inconsistentie. Voor veel dingen die de Egyptenaar wist, kon hij niet weten dat zijn zoon was opgegeten door de Cycloop. Misschien is dat de reden waarom de Alexandrijnse filoloog Aristarco vv. 19-20. Ik zou het afwijzen als geweld me vergezelde, omdat de acties die zijn gepleegd niet langer draaglijk zijn en mijn huis op de ergste manier verloren gaat. Wees ook verontwaardigd en schaam je voor je buren, degenen die naast je wonen. En vrees de toorn van de goden, opdat ze de situatie niet veranderen, geïrriteerd door hun slechte daden. Ik smeek je om de Olympische Zeus en om Themis, die de volksvergaderingen ontbindt en verzamelt; tevreden, vrienden, en laat het me verteren in eenzaamheid, slachtoffer van droevig verdriet - tenzij mijn nobele vader Odysseus ooit de Achaeërs kwaad deed in prachtige kanen, in ruil waarvoor u mij op hatelijke wijze kwaad doet en de vrijers. Voor mij zou het voordeliger zijn als jullie degenen waren die mijn eigendommen en vee consumeren. Als je ze op een dag zou opeten, zou ik het geld terugkrijgen, omdat ik met mijn woord door de stad zou gaan om het geld te eisen totdat alles aan mij was teruggegeven; nu echter doe je ongeneeslijke pijnen in mijn hart... "

Sommige werken van het epische genre zijn:

1. El cantar del Mío Cid, van een anonieme auteur.
2. De Aeneis, door Virgilio.
3. De Ilias, door Homerus.
4. De Odyssee van Homerus.