Kern van het onderwerp en het predikaat

In zinnen met twee leden of bimembres is er a onderwerpen (de persoon die de handeling uitvoert) en een predikaat (dat de handeling beschrijft die door het subject wordt uitgevoerd). Dit houdt in dat het onderwerp reageert op de vraag wie en het predikaat op de vraag wat. Zowel het onderwerp als het predikaat van een zin hebben een essentieel woord, namelijk a kern.

De kern van het onderwerp

Het fundamentele element van het onderwerp van een zin is de kern ervan. Met andere woorden, de kern is het meest belangrijk over welk onderwerp dan ook.

In de zin "Isabel danst", als we de vraag stellen aan wie, is het antwoord Isabel en wordt zij de kern van het onderwerp van de zin. Het is duidelijk dat het woord dans het predikaat van de zin vormt.

Opgemerkt moet worden dat het onderwerp van een zin de persoon is, de dier of het ding dat de actie uitvoert van de werkwoord. Dus in de zin "Mijn hond is zeven jaar oud", bestaat het onderwerp uit Mijn hond en daarom is de kern ervan het woord hond.

In de zin "De buren van mijn broer hebben een afscheid voor hem voorbereid", is het onderwerp de buren van mijn broer en de kern is het woord buren. In ieder geval is de kern van het onderwerp altijd een zelfstandig naamwoord.

Houd er rekening mee dat het onderwerp soms wordt weggelaten. Dus in de zin "hij deed het niet" komt het onderwerp niet expliciet voor, maar logischerwijs is het onderwerp het persoonlijke voornaamwoord hij. Om te weten wat de kern van het onderwerp in deze gevallen moet zijn, is het noodzakelijk om te zoeken naar het persoonlijk voornaamwoord dat overeenkomt met de vorm verbaal van de predikaatkern.

De kern van het predikaat

Mensen, dieren of dingen voeren acties uit, die worden uitgedrukt door een soort woorden, werkwoorden. Op deze manier is in elke zin de kern van het predikaat altijd een werkwoord. In de zin "La selectie won het kampioenschap", de kern van het onderwerp is de woordselectie en de kern van het predikaat is het woord gewonnen.

Het predikaat is een syntactische functie die wordt uitgevoerd door een werkwoord of door een verbale groep. In die zin kan een verbale perifrase fungeren als de kern van het predikaat (bijvoorbeeld in de zin "Mijn vriend komt eraan" de kern van het predikaat komt eraan, want het is de werkwoordsvorm hoofdpersoon).

Het is handig om eerst de kern van het predikaat te identificeren

Bij het ontleden is het handig om eerst vast te stellen wat de kern van het predikaat is. Op deze manier is het makkelijker Er achter komen dat is het onderwerp dat de actie uitvoert.

In de zin "Mijn vriend zorgt voor de planten" is de actie die wordt uitgevoerd om voor de planten te zorgen en wanneer We hebben de kern van de actie geïdentificeerd, het is mogelijk om de vraag te stellen wie (wie zorgt voor) planten? mijn vriend).

Foto's: Fotolia - Konstantin Yuganov / XY