Definitie van definitieve oplossing (genocide)

Voor de nazi's vormden de joden een "probleem" dat moest worden "opgelost", en hoewel ze met het "probleem" werden geconfronteerd op verschillende manieren kozen ze uiteindelijk voor de fysieke eliminatie (moord) van de individuen die werden geïdentificeerd als Joden.

De term "definitieve oplossing" definieert en identificeert alle maatregelen die door het naziregime zijn genomen om de Joden fysiek te elimineren.

Het moet duidelijk zijn dat antisemitisme (begrepen als haat tegen alles wat joods of zogenaamd joods is) niets nieuws was in Europa van het interbellum, en dat in de loop van de geschiedenis geen enkel land vrij was geweest van specifieke uitbraken van sterke geweld antisemitisch, en van a weer voortdurende vijandigheid jegens degenen die de Joodse religie beoefenden, of genetische afstammelingen waren van degenen die het praktiseerden.

Het feit dat men tot een minderheid behoort (of het nu een Jood, een Metselaar, een zigeuner of een etnische groep of

gedachte “anders” dan de meerderheid) is sinds onheuglijke tijden de eerste stap geweest om gezien te worden als een “vijand van de staat” die op deze manier en door een interne vijand te winnen, stelde het politici en edelen aan de macht in staat om burgers af te leiden van de problemen die zij (en niet minderheden) uitgelokt.

De nazi's namen alleen het eerder bestaande antisemitisme in de Duitse samenleving over (evenals de Oostenrijks vanaf 1938, en dat van alle bezettende landen vanaf 1939), het versterken.

Ze gaven onder meer de Joden de schuld van de vorige oorlog (Wereldoorlog I; en later, ook van de Tweede, al volledig conflict), van de wereldcrisis die volgde, van specifiek de schuldigen te zijn van de Duitse nederlaag in de Eerste (de beroemde "punyalada van achteren").

Ze werden ook beschuldigd van het ondermijnen van de fundamenten van de Duitse samenleving (de nazi's begrepen dat er een "Germanity" was om te voorkomen dat ze besmet raken met niet-Arische invloeden) en om een ​​geheim plan te hebben om de wereld. Voor dat laatste waren ze gebaseerd op het boek “De protocollen van de wijzen van Sion', wat een vervalsing is maar regelmatig is gebruikt op vermeende antisemieten.

De eerste anti-joodse maatregelen van het nazisme waren gericht op marginalisering en verdrijving uit Duitsland (en later uit het Reich en de bezette gebieden).

Echter, naarmate de oorlog vorderde en de As-troepen meer gebieden veroverden, groeide ook het aantal Joden (of als zodanig beschouwd door de nazi's) onder hun controle. administratie.

Als ze aanvankelijk werden geconcentreerd in kampen en voornamelijk werden gedeporteerd naar de gebieden van de Oost-Europa (te beginnen met Polen), de virulentie van de behandeling van Joden binnenkort toename.

Als gevolg hiervan werden troepen op de grond bij de invasie van de USSR in 1941 vergezeld door Einsatzgruppen, SS-pelotons wiens missie het was om zoveel mogelijk Joden te vermoorden, begon te werken met verschillende methoden, zoals massaschietpartijen of het gebruik van ongebluste kalk in grote kuilen.

echter, de diversiteit van middelen en criteria deed de nazi-hiërarchen twijfelen aan de resultaten, dus besloten ze een zorgvuldige planning te maken de massamoord op alle Joden van Europa.

De Wannsee-conferentie, gehouden in januari 1942, is technisch gezien het startpunt van wat bekend staat als de 'eindoplossing'.

Op die conferentie, gehouden in een huis dat voor de oorlog was geplunderd van een joodse zakenman (nu een museum en centrum interpretatie van de gebeurtenissen die daar plaatsvonden), besloten hoge nazi-functionarissen de vormen, omdat het doel al bekend was: de uitroeiing.

Onder deze nazi-leiders waren:

• Reinhard Heydrich, bekend als "de slager van Praag", die zes maanden later zou worden gedood door een bevel van het Tsjechische verzet. Vertegenwoordigen van de diensten van veiligheid (SD). Hij was in feite de intellectuele dader van het plan.
• Adolf Eichmann, van de Gestapo. Zijn naam zou beroemd worden vanwege zijn fictieve ontvoering in Argentinië door Mossad-agenten en... zijn latere proces in Israël, omdat hij de hoogste nazi-hiërarch was die door de autoriteiten daarvan werd beoordeeld land.
• Rudolf Lange, van de SD
• Alfred Meyer, vertegenwoordiger van Rijk voor de bezette gebieden
• Wilhelm Stuckart, co-auteur van de rassenwetten van Neurenberg.
• Martin Luther, van het Ministerie van Buitenlandse Zaken.
• Friedrich Wilhelm Kritzinger vertegenwoordiger van de Kanselarij van de Rijk en dus van Adolf Hitler zelf.
• Otto Hofmann, van het Bureau van Ras en Kolonisatie.

Het resultaat van de conferentie was Himmlers totale controle over de SS over het hele proces van uitvoering van de Joden, hoewel ze gevangen waren genomen door andere afdelingen van de Reichsveiligheid, wier medewerking was verzekerd in de... vergadering.

Vanaf dit moment werd de jacht op en gevangenneming van de Joden voor hun daaropvolgende moord een obsessie van de nazi's, die duurde tot de laatste doodsstrijd van de oorlog.

Sommige historici beweren dat dit deel uitmaakte van de uiteindelijke nederlaag van de As in Europa, aangezien mannen werden toegewezen, middelen en inspanningen die, aan de andere kant, naar de gevechtsfronten hadden kunnen gaan.

Wat voor sommigen een "eindoplossing" zou moeten zijn, werd de Holocaust of de Shoah voor de overlevenden.

In schaamte voor deze misdaad om schaal industrieel, en de daaropvolgende straf zijn de processen van Neurenberg en ook een groot deel van de redenen voor de geboorte van de staat Israël.

Foto's: Fotolia - Nito / Sergii Figurnyi

Problemen in definitieve oplossing (genocide)