Concept in definitie ABC

Dystopie versus Utopia

De dystopie Het is het concept dat wordt gebruikt als het tegenovergestelde van dat van utopie, omdat het die denkbeeldige wereld een naam geeft, die normaal gesproken voor de literatuur of voor de zevende kunst, en gekenmerkt door onaangenaam, ongewenst om te leven. Zoals we weten, stelt utopie ook een scenario voor, een wereld die in werkelijkheid niet bestaat maar waarnaar men verlangt te bereiken, ooit te bereiken, omdat het harmonie impliceert, vrede, liefde, dat wil zeggen, alle wenselijke en geliefde situaties door de meeste mensen.
Dat is de reden waarom velen ook het concept van antiutopie gebruiken om er ook naar te verwijzen.

De reikwijdte van de politiek was de eerste die dit concept in de negentiende eeuw gebruikte, Engelse politieke leider John Mill hij gebruikte het idee in een van zijn parlementaire toespraken.

Dystopia, een waarschuwing tegen politiek kwaad

Opgemerkt moet worden dat een groot deel van de romans, dystopische verhalen, gebruik maken van of uitgaan van echte gebeurtenissen die plaatsvinden in de gemeenschappen en dat vanwege de negatieve inhoud die ze bevatten, zullen ze uiteindelijk ongewenste en volledig disfunctionele gebeurtenissen genereren voor de harmonie en gezondheid daarvan maatschappij.

Veel gedragingen die duidelijk negatief zijn, worden beschouwd als primaire acties van dystopieën omdat ze duidelijk in staat zijn om scenario's en modellen van totaal oneerlijke landen los te laten en onevenwichtig. Met andere woorden, dystopie fungeert vaak als een waarschuwing voor wat er kan gebeuren als er geen concrete en gunstige veranderingen zijn in onder meer de politieke of sociale richting.

1984, een dystopische wereld

Een van de meest paradigmatische en duidelijke voorbeelden van dystopie, op het gebied van literatuur, is de boek1984 door de Engelse auteur George Orwell. Daar stelt Orwell hoe het leven is in een gemeenschap die elke minuut wordt bekeken door de autoriteiten en waarin ze worden gedomineerd door politieke propaganda. Het centrale personage, Winston Smith, is de enige die probeert te leven en het verleden te herinneren als: gereedschap om in opstand te komen tegen dit onderdrukkende heden.

Door het werk probeert Orwell een sterke kritiek te uiten op de totalitarisme, dat wil zeggen, de repressie en het gebrek aan Vrijheid waaraan die samenleving zich onderwerpt, de ernstige gevolgen wil aantonen van het leven in een dictatoriale toestand.