Het belang van de realiteit onder ogen zien

Sommige gebeurtenissen die ons leven beïnvloeden, kunnen ongemakkelijk of onaangenaam zijn. Voor hen kunnen we op veel manieren reageren: met onverschilligheid, ontkenning of het creëren van een psychologische barrière die ons beschermt. Al deze formules hebben iets gemeen, want daarmee ontsnap je aan de werkelijkheid.

Deze ontsnapping is een psychologisch verdedigingsmechanisme, maar dient niet om problemen op te lossen. In die zin zou je kunnen zeggen dat de beste oplossing voor elk conflict is om het probleem persoonlijk onder ogen te zien.

Problemen lossen zichzelf niet op

De realiteit niet onder ogen zien is een standpunt dat in principe redelijk kan zijn. Sterker nog, we denken vaak dat problemen vanzelf overgaan of dat het beter is om de andere kant op te kijken om mogelijke conflicten met anderen te vermijden.

Hoewel er geen onfeilbare oplossingen voor problemen zijn, is de algemene regel dat de slechtste oplossing is ze te negeren en de realiteit van de feiten niet onder ogen te zien.

Wat bereiken we door de realiteit onder ogen te zien?

Ten eerste zorgt deze strategie ervoor dat we ons goed voelen over onszelf. Als ik tegen mezelf zeg "Ik ga een oplossing voor mijn probleem vinden", ben ik moedig en vastberaden en deze psychologische aanleg zal me een tevreden gevoel geven. Integendeel, als ik er door een psychologisch mechanisme in slaag mijn verantwoordelijkheid, is het zeer waarschijnlijk dat ik onbewust weet dat ik het verkeerd doe.

Ten tweede is het in zekere zin onze plicht om de realiteit onder ogen te zien. Moreel. Dus als iemand ons kwetst met zijn slechte daden en wij om de een of andere reden niets doen, is ons gedrag ethisch verwerpelijk, aangezien we het kwaad hebben laten zegevieren.

Ten derde, door vastberaden en zonder zelfbedrog de feiten onder ogen te zien, zetten we een zeer belangrijke stap om de situatie te verbeteren. Laten we denken aan iemand die van een dokter te horen krijgt dat hij een ziekte heeft. De eerste reactie zal angst en zorgen zijn. Als de aanvankelijke schok van het slechte nieuws eenmaal overwonnen is, heeft de patiënt twee opties: zich neerleggen omdat hij vindt dat hij niets kan doen of een houding strijdbaar en positief om de ziekte te overwinnen.

Ten slotte kunnen bepaalde ongewenste sociale fenomenen veranderen, maar een verandering zal alleen plaatsvinden als we iets doen, dat wil zeggen als we de realiteit onder ogen zien die we onaangenaam vinden. De sociale uitsluiting van vrouwen, de functie Kindertijd of slavernij waren in het verleden wijdverbreide realiteiten, maar door sommigen zijn ze dat niet meer mensen Ze besloten deze problemen het hoofd te bieden.

Afbeeldingen. Fotolia. Gregory Lee – Dr322