Belang van het Pact van San José

Het zogenaamde Pact van San José verwijst naar de Inter-Amerikaanse Conventie over de Mensenrechten, dat in 1969 werd geratificeerd in de hoofdstad van Costa Rica. De OAS-landen tekenden dit bondgenootschap om de in 1948 bereikte afspraken over de rechten en plichten van de mens te handhaven.

De belangrijkste wettelijke bijdragen waren de bescherming van het recht op leven en de afschaffing van de doodstraf als vorm van straf.

De gerechtelijke instanties van het Pact van San José traden in 1978 in werking toen alle naties van Ibero-Amerika zich bij de overeenkomsten van 1969 voegden. Zo ontstond het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens, waarvan het hoofdkantoor ook in de hoofdstad van Costa Rica is gevestigd.

In de artikelen waaruit dit wettelijk kader bestaat, wordt de nadruk gelegd op enkele grondrechten. Allereerst de rechts tot leven, aangezien vanaf het moment van conceptie niemand ervan kan worden beroofd. De doodstraf is uitdrukkelijk verboden voor minderjarigen, zwangere vrouwen, zeventigplussers en politieke gevangenen.

Die rechten hebben betrekking op de integriteit van de mensen (Marteling en wrede en vernederende behandeling, dwangarbeid en elke vorm van dienstbaarheid of slavernij zijn verboden).

De vrijheid en persoonlijke veiligheid worden beschermd. In die zin is willekeurige opsluiting verboden, het is verplicht om de gedetineerden de redenen voor hun deprivatie mee te delen vrijheid en specificeert dat elke gearresteerde persoon onmiddellijk kan verzoeken dat een rechter de wettigheid van zijn arrestatie vaststelt gevangenhouding. Verschillende artikelen verwijzen naar respect voor individuele vrijheden.

Om de veiligheid te waarborgen wordt elke vorm van pro-oorlogspropaganda of elke boodschap die aanzet tot geweld en haat voorkomen.

Een juridisch hulpmiddel dat de rechtsbescherming van elke burger mogelijk maakt

Kortom, het Pact van San José maakt het mogelijk om rechtsbescherming in te stellen voor fundamentele kwesties, zoals respect voor gerechtelijke processen, toegang tot gerechtigheid, persoonlijke vrijheid en het vermoeden van onschuld. Met deze resoluties hebben advocaten van de verdediging een juridisch instrument in handen om de mensenrechten van hun cliënten te waarborgen.

In 1969 werden de meeste Latijns-Amerikaanse landen geregeerd door totalitaire systemen. De afspraken die zijn gemaakt in het Pact van San José waren erg nuttig voor de verantwoordelijken dictaturen werden door de rechtbanken veroordeeld voor de systematische schending van rechten mensen.