Belang van het Franse Vreemdelingenlegioen

Alsina González
Gespecialiseerde journalist en onderzoeker

Het is moeilijk voor iemand om over het Franse leger te praten en niet te spreken over het Vreemdelingenlegioen, het beroemdste, meest bewonderde en gevreesde elitekorps van Franse troepen ter wereld.

Om een ​​idee te krijgen van de reputatie van dit lichaam, laten we een anekdote nemen: aan het einde van de Golfoorlog in 1991 werd generaal Norman Schwarzkopf eervol onderscheiden als een privé eerste klas van het Franse Vreemdelingenlegioen, de eerste en tot dusver enige Noord-Amerikaan die dit heeft bereikt onderscheid.

Deze werd verleend omdat troepen van deze geduchte eenheid aan de oorlog hadden deelgenomen.

Schwarzkopf zelf vertelde dat enkele legionairs hem na de ceremonie terzijde hadden geroepen en hem een ​​stuk papier met een telefonisch contact overhandigden. Ze vertelden hem dat als hij ooit ergens ter wereld problemen had, hij ze moest bellen.

Schwarzkopf glimlachte en dacht dat het een grap was, maar zijn gezicht veranderde toen hij de serieuze gezichten van die mannen zag. Wat ze hem vertelden was waar: "nu ben je een van ons", en dit impliceerde dat ze, waar hij ook ging en in welke situatie dan ook, te hulp zouden komen.

Waarschijnlijk is deze anekdote mogelijk omdat het Legioen het enige lichaam van het leger is dat geen trouw zweert aan Frankrijk, zo niet aan zichzelf, aan het Legioen.

In hun individuele en collectieve erecode wordt echter expliciet vermeld dat legionairs Frankrijk met eer dienen.

Zijn eed wordt verklaard door zijn esprit de corps (in het Frans, esprit de corps), omdat het soldaten van over de hele wereld verwelkomt, die zijn opgegroeid en opgeleid in verschillende culturen en verschillende talen spreken.

Het Franse Vreemdelingenlegioen werd in 1831 opgericht in opdracht van koning Louis-Philippe I om buitenlanders te huisvesten die toen in verschillende eenheden van het Franse leger dienden.

Historisch gezien was het niet ongebruikelijk dat mensen uit sommige landen in de legers van andere dienden, maar in de 19e eeuw de staten-natie, en regeringen willen 'hun' scheiden van 'de rest'.

De eerste parkeerplaats was in Frans Algerije en mocht volgens de wet niet op Frans grondgebied worden gebruikt. Zijn eerste belangrijke militaire interventies waren in de Eerste Carlistenoorlog in Spanje en in Mexico.

Vanaf het begin waren de gewone soldaten uitsluitend buitenlanders, maar de commandanten waren alleen Galliërs. De promotie van buitenlandse soldaten bereikte pas de rangen van de onderofficieren, of zodra ze de Franse nationaliteit verwierven.

In de Frans-Pruisische oorlog van 1870/71 kwam het Legioen voor het eerst tussenbeide op Franse bodem, waarbij de wet werd overtreden, maar vanwege een dringende behoefte aan troepen.

In de jaren 1880 bouwden ze hun reputatie op en stelden ze hun imago ook gelijk aan het woestijnzand van het Afrikaanse continent (waar ook bijna alle filmografie op betrekking heeft). lichaam).

Als het Legioen in de Eerste Wereldoorlog actie zag in verschillende veldslagen aan het Franse front, was het in de Tweede Wereldoorlog schaars.

Tijdens de eerste wereldbrand namen de legionairs deel aan opmerkelijke veldslagen zoals die van Artois, de Somme of het slachthuis dat Verdun zal zijn.

In de daaropvolgende wereldoorlog opereerden ze vooral in Noorwegen aan het begin van de oorlog, en ook in Noord-Afrika en Syrië.

Na deze oorlog vocht het Legioen in Indochina, een conflict waarin de meest opmerkelijke strijd misschien wel die van Dien Bien Phu is. Tegelijkertijd waren de legionairs zonder onderbreking aanwezig in Frans-Marokko (tot 1956, de datum van de onafhankelijkheid), en in Algerije (tot 1962).

Precies, in Algerije was er een periode van gebrek aan discipline die leidde tot de ontbinding van een heel regiment. Hij was de eerste van de parachutisten die in opstand kwamen tegen de regering de Gaulle in 1961 om te protesteren tegen de gesprekken die het jaar daarop uiteindelijk zouden leiden tot de onafhankelijkheid van Algerije.

Toen het Franse koloniale rijk eenmaal was afgelopen, leek het Legioen voorbestemd om zijn geschiedenis te beëindigen. Maar de behoeften van moderne conflicten brachten haar ertoe zichzelf opnieuw uit te vinden.

Het huidige Legioen stamt dus uit de tijd van dekolonisatie en is heroverwogen als een snelle interventiemacht overal ter wereld waar het nodig is.

Zoals ik aan het begin van dit artikel vermeldde, vocht het Legioen ook in de Golfoorlog van 1991.

Andere interventies die ze sindsdien hebben gehad, waren in internationale conflicten waarin Frankrijk met andere landen heeft samengewerkt de oprichting van een interpositiemacht, of wanneer Franse belangen zijn aangetast, zoals in het geval van voormalige koloniën opschik.

Deze interventies omvatten Tsjaad, Congo, Rwanda, Zaïre, Bosnië, Somalië, Kosovo of Mali.

Tot een paar jaar geleden was het niet nodig om een ​​echte identiteit op te geven om dienst te nemen in het Franse Vreemdelingenlegioen.

Zelfs nu, om het inkomen effectief te maken, kan een verzonnen pseudoniem (legionairsnaam) worden gebruikt. Laten we zeggen dat er niet veel vragen worden gesteld bij het accepteren van rekruten, wat het Legioen de uitstraling heeft gegeven een toevluchtsoord te zijn voor allerlei soorten criminelen. iets wat in het verleden wel het geval was, maar waar nu veel meer naar gekeken wordt, in ieder geval bij internationale criminelen, aangezien het verplicht is A document identificatie (zoals een paspoort) op het moment van inschrijving.

De prijs die moet worden betaald voor de anonimiteit en toevlucht die het Legioen biedt, is echter hoog: opleiding en meedogenloze training, zowel fysiek (vooral) als psychologisch, en de wetenschap dat het "vervangbare" soldaten zijn, die als ze moeten worden gestuurd om te sterven, worden gestuurd.

Na drie jaar dienst in het Legioen kan een legionair het Franse staatsburgerschap aanvragen. In elk geval, of ze deze periode nu hebben voltooid of niet, zal elke legionair het recht hebben om het staatsburgerschap aan te vragen als hij gewond raakt in de strijd (bloedvergieten voor Frankrijk).

Op het moment van naturalisatie kan de legionair ervoor kiezen om zijn echte identiteit terug te krijgen of zijn aangenomen naam te behouden, waardoor hij voor altijd "verdwijnt" onder een andere naam.

Fotolia: Delkoo en Speedfighter (Logo)